inzendingen - De kloof - VPRO

© Clockwork

De Kloof
geschreven door Don Hofnar
Was op mijn tenen en met gespitste oren mijn huis uit geslopen, want ik moest en zou vanwege de tropische hitte gaan fietsen.
Wie doet als laatste het licht uit?
geschreven door R. Bonel
“Welkom allen ! Ik wil een persoonlijke- en vurige wens met u delen: Spraken wij maar de “taal” van de dieren. De taal zónder woorden.
SCHLUCHT
geschreven door H. van der Hoeven
In de gang hing de maandkalender met een foto van de Hoogovens met daaronder de dagen van de maand september 1958. Het nieuwe schooljaar was begonnen. Hij was zeventien, ik dertien.
Kiruna
geschreven door F. Bosma
Langzaam beweegt de grijper omhoog, hapt naar voren, stoot er net tegenaan. Een eerste stuk valt naar beneden. Een doﬀe knal. Een nieuwe hap. Meer puin, meer lawaai.
Ingeklemd
geschreven door A. van den Bosch
(Een vrouwenstem van rond de 30, Jaqueline) *Geluid van een deurbel. Een buitendeur gaat piepend open. In de verte geluid van voorbij rijdende auto in de verder stille mistige nacht, een hondje blaft twee keer* Fijn dat jullie er zijn mannen! Ja, ik ga opzij.
De zware beving
geschreven door L. Schneider
'Precies midden onder ons bed door. Het is toch niet te geloven?' Jans stem trilde van ingehouden woede.
Was
geschreven door B. Hendriks
Was is breekbaar als het nat wordt. Wist je dat? Dat was breekbaar wordt als het nat is. Wapperende was vind ik het meest frisse wat er is, wapperende was. Wind die door was waait strijkt alles glad.
De Toog
geschreven door Y. Sprado
'Doe mij nog maar een biertje. Mijn vrouw heeft gezegd dat ze me-time nodig heeft. Eigenlijk is mijn bestaansrecht gereduceerd tot het bemachtigen van een goed recept voor vanillevla.
Ambities
geschreven door J. Rood
Nietsontziend kreeg ik wat ik wilde. Hoe?
Adem ontnomen
geschreven door F. Westland
Ik kijk uit het raam. De zon schijnt. Een lucht zoals ooit op doek gezet door Hollandse meesters, blauw met alle tinten grijs. Ik hou van de wolken, steeds anders, zo … vol karakter lijken ze tegen mij te praten. De bomen toornen hoog boven de huizenrij uit die het uitzicht vormt vanuit mijn slaapkamerraam. Ze roepen. ‘Kom maar, we staan stil, bewegingsloos.’
Mijn kloof
geschreven door I. Zengerink
Hij staat me binnen in de hal van zijn afdeling al op te wachten. Op het ziekenhuisterrein heb ik met de auto langzaam 15 km per uur gereden, nauwelijks hoorbaar met de nieuwe seizoensbanden.
De afstand tussen ons
geschreven door E. Habers
Oef, wacht, ja, als deze stoel iets verder naar achter, dan… Zo. Ah. Ik. zit.
De kloof/wakker
geschreven door E. Lucassen
Ik lig in mijn oude jongenskamer. Ik kan niet slapen. Rusteloos probeer ik mij te concentreren op mijn ademhaling. Er klopt iets niet. Mijn oren registreren een in- en uitademen, maar niet alleen dat wat ik door mijn neus doe en mijn buik doet bewegen. Ik luister aandachtig. Het ademen is niet alleen mijn ademen. Er zijn twee ritmes die naast elkaar bestaan en haastig afwisselen. Ik houd mijn adem in en probeer bewijs te verzamelen. Mijn hart bonkt. Het andere ritme, dat nu op zichzelf bestaat, is er nog steeds en klinkt helder.
De avocadokweker
geschreven door J. Boersma
Toe maar zwartje, doorgaan! De mensen in Europa hebben honger en jij moet ze voeden. De supermarkten moeten vol liggen met de vruchten die jij voor mij gekweekt hebt. Mijn avocado’s!
Badkamer
geschreven door J. H. Bernhard
De tandpasta floepte uit de tube als een voortijdige zaadlozing.
De juiste keuze
geschreven door R. Vaessen
Het gras is korter dan de vorige keer. Droger. Ruw. In de struiken hangen kluiten van paarse blaadjes. Hoog in de lucht de gele vlek.
De kloof
geschreven door W. de Hond
Daar stond ik dan en ik voelde de moed mij in de schoenen zinken. Mijn voeten werden als lood en ik kon werkelijk geen stap verzetten.
De laatste keer
geschreven door B. van der Werf
Familie, vrienden en andere aanwezigen. Vandaag spreken we voor de laatste keer over Theo. Zelf heb ik daar lang over getwijfeld. Jullie spreken allemaal over Theo’s streken, zijn onbetrouwbaarheid en machtsmisbruik. Ik wil jullie vertellen over zijn trouw en ruimhartigheid.
Zeepaardjes
geschreven door N. Kaandorp
We wilden er eigenlijk langslopen, maar we werden aangetikt door een man met een hesje van de dierentuin. In het aquarium houdt een zeepaardje zichzelf met zijn staart vast aan een diepzeeplant.
Het nieuwe jaar kan niet beginnen als je dat maar weet
geschreven door E. van Hilst
Monoloog van circa 750 woorden met als personage een wat oudere, nerveuze man die koste wat het kost zijn zin wil hebben. Gaat het lukken?