En af en toe mag ik haar voeten masseren. Nee, het is niet wat ik me ervan had voorgesteld toen ze me vertelde dat ze nu toch echt een kinderwens had. De gynaecoloog zei dat uitstellen onverstandig was, dat onze kans op een snelle conceptie sowieso flink was afgenomen. Dat we op onze leeftijd – kun je het je voorstellen, we zijn net 40 – toch al verminderd vruchtbaar waren. Op basis van ingewikkelde temperatuurcurves stelde mijn vrouw een complex rooster op met de tijden waarop we het moesten doen. Iets wat we ooit voor de lol deden, werd een zenuwslopend proces.
Kun je er nog wat nootjes bij doen? Lekker zout. Thuis eten we niets meer met zout. Dat zou niet goed zijn. Echt ik had geen idee dat de twee streepjes op de zwangerschapstest ook voor mij een nieuw dieet zouden inluiden. Ik was blij hoor, laat ik dat voorop stellen. Eigenlijk was ik al jaren klaar voor een gezinnetje, maar zij wilde nog even wachten. En toen we eenmaal de keuze hadden gemaakt, ging het ook snel, ondank onze geriatrische predispositie, zeg maar. Dus ik had er weer helemaal zin in. In het gezinnetje en alles wat erbij hoort.
Maak er maar een kopstoot van en een kaasplankje. Ik heb wel zin in wat camembert en brie, in ieder geval iets met listeriabacterie. Enfin, om een lang verhaal kort te maken. Ik dacht, nu gaat het gebeuren. Zwangere vrouwen zouden er wel pap van lusten Dat had ik tenminste van horen zeggen. Nou, niet echt. Of beter gezegd: echt niet! Nee, toen begon de misselijkheid. Goed, wat doe je dan? Je maakt een bed klaar voor de aanstaande moeder, legt een paar boeken neer, zet een pot thee en verder blijf je op veilige afstand. Maar ik geloof dat de ergste misselijkheid nu over is en nu gaat alles over eten. Wat niet mag. Wat wel mag. En waar ze zin in heeft. Ik had gehoopt er met een wekelijkse pot augurken vanaf te komen. Maar ik had natuurlijk beter moeten weten. Sommige mannen worden in het holst van de nacht de deur uitgestuurd voor de meest bizarre ingrediënten. Dus toen ze vroeg om vanillevla, was ik al lang blij en bood ik aan een pak bij de Albert Heijn te halen. Maar dat bleek niet de bedoeling. Het moest ambachtelijk zijn. Een eenvoudig recept van smulweb bood uitkomst en ik heb vandaag een dampende pan vanillevla gemaakt. Maar ook dat was niet goed genoeg. Het moest niet alleen vanillevla zijn, maar vanillevla net zoals haar moeder die vroeger voor haar maakte. Dus ik heb haar moeder gebeld en die zei eerst dat ze het recept niet meer had en daarna beweerde ze dat ze nog nooit vanillevla had gemaakt. Nu is het natuurlijk ook niet handig om dat aan een demente bejaarde te vragen, maar ik dacht altijd dat het geheugen nog behoorlijk zijn werk doet als je ver genoeg terug gaat in de tijd.
Ja, ik zie je wel grinniken vanaf de andere kant van de toog. Jij denkt natuurlijk: dat gaat mij niet gebeuren. Dat snap ik jongen. Dat dacht ik ook toen ik hier in mijn studententijd werkte. Nou nog eentje dan en neem er zelf ook een.'