*Geschuifel van twee paar mannenvoeten op een stenen vloer, geschuur van kleding tegen een kast, hijgen*
Dank je wel Frank! Hartstikke fijn dat jullie de kast wilden brengen. Ja, we gaan toch nooit voor 01.00 uur haar bed, dus het is niet erg zo laat. Ja, mistig zeker. Nou goeie thuisreis hoor!
*Ze slaat de deur dicht, deur piept wat na. Buiten gedempt geluid van wegrijdende auto*
(Enthousiast) Maite kom! We gaan sjouwen. Mooi is-ie hè. Zullen we eerst een wijntje? Nee? God, wat ben jij ongezellig de laatste tijd! Nou kom op, jij de achterkant.
(Verbaasd en later bozig) Wat doe je nu, dombo? Ik heb toch gezegd dat die kast in de kamer moet en niet in de gang. Dit is te smal met de trap. Wat ben je toch godsgruwelijk eigenwijs! Nee, het kan me niks schelen dat jij nu vastzit. Jij wilde zo nodig draaien en nu draai je jezelf er maar lekker uit. Ik heb toch niet voor niks die kast opgemeten en alles uitgetekend. Ongelooflijke klier dat je bent. Hij past precies als je het gewoon doet zoals ik het heb uitgetekend. Heb je niet zitten opletten of zo? Ja, ja, jouw dikke buik zit nu vast tussen de trap en de kast. Dat had ik je kunnen voorspellen. Dan had je de laatste tijd maar niet zo veel moeten eten. Dan had je misschien niet klem gezeten. Maar ja, dat is een beetje te laat. O wat haat ik vrouwen!
*dreigende stilte, alleen steunen te horen, van 2 vrouwen*
Ik zou echt niet weten hoe ik dat ding weg moet krijgen Maite. Die kast kan geen kant meer op. En nee, ik denk niet dat we op dit uur nog hulp kunnen verwachten van iemand. Het is midden in de nacht voor het geval je dat nog niet was opgevallen. Ik ga echt niemand wakker bellen omdat jij zo stompzinnig bent. Bovendien is alleen Harry zo gek om zijn telefoon op te nemen ’s nachts. En die wil ik nu niet zien. Onze buren zijn op vakantie. Dat vond jij zo prettig voor het lawaai. Nou, dan weet je hoe het is. Daar staan we dan meid. Twee sterke geëmancipeerde vrouwen, ieder aan onze eigen kant van de kast, zeg maar. Wel symbolisch eigenlijk, vind je niet?
(Snerpend) Hoeveel spijt had jij ook alweer van dat neuken met die geflipte ex van je?
(Pesterig) Kijk, ik kan de kast een beetje jouw kant op bewegen. Voel je dat? Ja, ik merk het, lekker zacht tegen je buik.
*krakend geluid* (boos) Nee, ik houd niet op! Jij moet eens ophouden met je geheimzinnige afspraakjes en je gehuilebalk. Jij betweterige slettebak. Ja, jij. Hoezo eeuwige trouw. Waarom wilde jij eigenlijk zo nodig met mij trouwen? Iedereen was er tegen. Of wilde je weer zo nodig je vader treiteren. Laten zien dat jij het eigenwijst bent? Kijk dan Pappie, ik ben lekker lesbo en iedereen zal het weten. Kak! En hem nog een jurk aftroggelen ook. Stond je wel erg goed trouwens.
Stomme trut. Je bent zo intens gemeen, zo’n sloerie! Hoe haal je het in je hoofd om met die afgelebberde junk het bed in te duiken. Je bent niet goed snik. Over snikken gesproken, waarom huil je niet meer? Denk je aan hem? Wil je liever weer hetero zijn? Heb je Pappie genoeg gestraft? Krijg ik het nu op mijn brood? Wil je scheiden? Nou? Nou?
Hier! *gerinkel van ring op stenen vloer* Je ring terug en hou die kast ook maar. Komt je wel goed uit he? Kan je zijn spuiten in opbergen, of wat gebruikt hij tegenwoordig?
*Stilte en dan heel zacht gemurmel van vrouwen stem*
(normaal) Ik geloof er niks van dat hij clean is. Sinds wanneer dan? Zie je, dat weet je niet eens precies. Je valt weer terug in je oude leugenachtige gedrag. En ik weet wel wat dat betekent. Nee, nee, bij mij kan je niet meer terecht.
*zacht gehuil*
(bezorgd) Hoezo pijn? Pijn? Waar dan? Ja, ik til de zijkant al iets omhoog, maar die kast is zo zwaar. Het lukt maar een klein stukje. Heb je zo iets meer ruimte. Wat bedoel je? Wat schopt er?
(verward) O shit, echt waar? Ook dat nog. Nou kom maar op dan. Ik zet mijn schouders er tegen, dan kantelt hij zo jouw richting op, dus pas goed op! *geschuifel en getrek, voetstappen op stenen vloer en zacht huilen op de achtergrond dat af en toe wordt onderbroken*
(paniekerig) Het lukt niet, ik haal ik de bijl!!
*stevige vrouwenvoetstappen op vloer, opengaan van kastdeur, later geluid van hout dat weggehakt wordt en gesteun, opgelucht huilen en voetstappen op stenen vloer en dan hout*
(praat al lopend) Pfoeii, wat een onderneming. Jongens gelukkig. Wat een ellende zeg, kom we gaan op de bank. Laat maar liggen. Doe ik morgen.
*op de bank gaat zitten, geluid van lighouding aannemen* Maarre meende je dat werkelijk? Laat eens voelen dan. Oei ik geloof dat ik een voetje te pakken heb. Kan dat al? God, dat je dat voor me over hebt. En ik wist het niet. (vleiend) Wat ben je toch een schatje, kom hier (trekt Maite naar zich toe). Ik help je wel.