Het aantal bedrijven en instituten dat zulk aanvullend onderwijs aanbiedt is met 61 procent gegroeid. Ouders lijken op zoek naar nieuwe en onderscheidende manieren om status door te geven aan hun kinderen. Tegenlicht gaat met ouders, onderwijsexperts en activisten op zoek naar een mogelijke toekomst voor ons onderwijs.

Waar komt die enorme vraag vandaan? Zijn we elkaar massaal gek aan het maken en zetten we onze kinderen steeds harder onder druk om te presteren in een steeds competitievere maatschappij? Of schiet het onderwijs simpelweg tekort, en zou het helemaal niet nodig moeten zijn dat we zo massaal bijles buiten het reguliere onderwijs om in moeten kopen?

In Rotterdam zien we hoe groot de vraag is naar bijles en huiswerkbegeleiding. Daar houdt Louisa Boulkhrif van Stichting ZuiderLokaal twee avonden in de week met tientallen vrijwilligers een grote bijlesschool in de lucht houdt. Louisa en haar zussen, die haar in alles bijstaan, zijn de steun en toeverlaat geworden van vele arme mede-Rotterdammers die zien dat hun kinderen bijles nodig hebben maar daar lang niet altijd de portemonnee voor kunnen trekken.

ZuiderLokaal helpt honderden kinderen op twee avonden per week, maar het lijkt een druppel op een gloeiende plaat, want er zijn nog vele honderden kinderen meer die op de wachtlijst staan bij Louisa en waar geen plek voor is.

Het geeft aan hoe groot de nood is, vindt Sezgin Cihangir. Hij is een onderwijsactivist en directeur van het Nederlands Mathematisch Instituut dat een eigen methode voor onder meer rekenen en taal aanbiedt. Cihangir is een beetje een vreemde eend in bijlesland: hij pleit namelijk als directeur van een bijlesinstituut voor het overbodig maken van zo ongeveer alle vormen van bijles.