Muzikant en componist Rutger Zuydervelt (ook bekend als Machinefabriek) componeerde de muziek die je hoort in Sahara. 'Ik ben op zoek gegaan naar muziek uit de Sahara en daar ben ik mee gaan boetseren, net zolang tot het één werd met mijn geluiden.'
Je bent door regisseur David Kleijwegt benaderd met de vraag of jij wilde componeren voor de serie. Hoe ben je te werk gegaan?
‘Toen ik die vraag kreeg had ik uiteraard nog niets van de serie gezien, dus David raadde mij aan om voor inspiratie naar De trek te kijken. Daar had hij destijds zelf de muziek voor uitgezocht. Toen ik de serie keek begon het gelijk te borrelen. Ik wist dat de muziek voor Sahara ritmischer en opzwepender moest zijn dan wat ik normaal maak. Mijn stijl is normaal gesproken een stuk abstracter en zonder beats. De nieuwe invalshoek beviel mij uitstekend.’
Hoe zou jij je eigen muziek omschrijven?
‘Als ik componeer kan ik als het ware helemaal verdwijnen in mijn computer en speakers, alsof ik in een bubbel zit. Daar ontstaat muziek die in eerste instantie minimalistisch lijkt, maar zodra je beter behoorlijk gelaagd en gedetailleerd is. Ik vind het interessant als elektronische geluiden beginnen te leven, het moet een organische kwaliteit hebben en vooral niet kil zijn. Ik maak mijn werk heel intuïtief en in the moment en die energie wil ik niet weghalen door de boel 'op te poetsen'. Het geluid van de krakend vinyl voordat het nummer begint, is een van mijn favoriete geluiden. Ik heb minstens vijftig stukken gemaakt waar dat in voorkomt, ook in Sahara.’
Dit was de eerste keer dat je voor een reisserie componeerde. Hoe is dat bevallen?
‘Ik heb eerder gecomponeerd voor lange documentaires maar dit was heel anders. Een reisserie heeft een hele andere spanningsboog en de muziek wordt voor een veel korter tijdsbestek gebruikt. Het werken met ritme en beats was in de loop der jaren een beetje verwaterd, terwijl ik daar vroeger wel veel mee bezig was. Voor Sahara mocht ik dat deurtje weer open maken, dat was heel leuk. Ook de Afrikaanse invloeden zijn een unicum in mijn werk. Omdat het zo ritmisch is, schrijft de muziek zichzelf bijna. Ik ben op zoek gegaan naar muziek uit de Sahara en daar ben ik mee gaan boetseren, net zolang tot het één werd met de overige geluiden.’
‘Op de eerste stukken die ik aanleverde werd gelijk enthousiast gereageerd, daar was ik blij mee. Ik creëerde een enorme bibliotheek van korte muziekstukken, waar de montage uit kan putten tijdens het afmaken van iedere aflevering. Het was voor mij wel een grote verassing onder welke beelden het terecht zou komen. Bij iedere aflevering krijg ik de semi-definitieve versie te zien. Daarna doe ik nog wat kleine aanpassingen in timing zodat de muziek net wat beter tot zijn recht komt. Ik ben al heel blij met het resultaat van de eerste paar afleveringen. De rauwheid van de beelden valt precies samen met mijn composities.’