Ik had nog nooit een erectie gezien. Nou ja, eentje dan. Het was 1985, Ik was 16 en internet bestond nog niet. Porno bestond natuurlijk wel, maar daar kon ik als deugdzame provinciale puber toch lastig aankomen. De Playboy in de plaatselijke kantoorboekhandel kopen was een mogelijkheid, maar de eigenaresse was een kennis van mijn ouders, van al onze ouders, dus dan moest de nood wel erg hoog zijn. Trouwens, daar stonden natuurlijk ook geen erecties in.
Seks bestond daarom lange tijd niet als beeld, maar voornamelijk in taal. De boekenkasten waren rijk gevuld en van de Decamerone tot en met Kort Amerikaans ging de wereld langzaam open. Voor een 16-jarige natuurlijk tergend langzaam, maar dan heb je ondertussen toch maar mooi een paar honderd boeken gelezen. Er was verder niet zo veel te doen, er was niets op de televisie en het regende altijd.
Televisie kijken deden wij zelden met het hele gezin en, ook nooit met het bord op schoot. Allemaal mythevorming. Mijn vader zat boven repetities na te kijken of een stukje Middelnederlands te vertalen, terwijl mijn zusje en ik met moeder naar de Honeymoonshow keken, of de Mounties. Over seks gesproken, veel verder dan Joke Bruijs in pikant decolleté en Piet Bambergen in zijn onderbroek kwam het op de vaderlandse buis niet. Was het later op de avond dan bleven mijn moeder en ik over.
Op zondag 31 maart 1985 zaten we samen op de bank, de VPRO had uitzending die avond. Van Kooten en De Bie, Tijdverschijnselen met Ad ’s Gravesande en aan het eind van de avond een Duitse film, met de licht onheilspellende titel Taxi zum Klo. Ik kan me eerlijk gezegd van die avond helemaal niets herinneren. Behalve dat ene moment. De hoofdpersoon, een leraar genaamd Frank, zit op een nogal smerig toilet schoolwerk te corrigeren. Dat was tot daar aan toe. Aan de muur van het toilet hangt een wc-rol. Het naar beneden hangende stukje wc-papier wordt opzij geschoven omdat er door een gat in de muur een erectie wordt geduwd. Frank aarzelt geen moment en pakt de aangeboden waar zonder veel omhaal aan.
Het is 27 jaar later en van Taxi zum Klo zou denk ik niemand meer opkijken. Na Jambers, Sex voor de Buch, de avonturen van Catherine Keyl in seksend Nederland en niet te vergeten de entree van internet en daarmee van all you can eat-porno, is een homo-erotisch drama met hier en daar een glory-hole geen wereldschokkende gebeurtenis.
Mijn moeder en ik hebben de film niet uitgekeken. Ook niet meteen na de toiletscene uitgezet – we lieten ons niet kennen -, maar een kwartier later, toen de hele kamer zich met allerlei soorten gene had gevuld. Van de onderbroek van Piet Bambergen naar de erecties van Frank was het ons net iets te snel gegaan.