Wim Brands

Alleen op straat, mijn hond en ik, op deze avond, laat in december. We hadden even niks aan elkaar. Somber en in onszelf gekeerd waren we. Hij ging grommend zitten, ik draalde zuchtend.

Ik was op bezoek bij mijn vaste boekenleverancier Evert die als vanouds zat te gummen in oude boeken die hij voor een appel en een ei had gekocht bij een van zijn vaste bronnen.

Het was weer eens zo’n avond waarop ik het huis in brand wilde steken. Woedend stond ik in een hoek van de opkamer die nooit gebruikt werd. Waarom weet ik niet maar ik pakte een van de tien boeken...

Toen ik in The Chairs Are Where the People Go van Sheila Heti en Misha Glouberman las hoe je in een nieuwe buurt nieuwe vrienden maakt, had ik ze willen toeschreeuwen hoe mijn kennis, de dichter, dat ooit aanpakte.

Eens in de zoveel tijd sterft er in mijn stad een man – of vrouw – in alle eenzaamheid. Eens in de zoveel tijd krijg ik dan het verzoek om een gedicht voor hem of haar te schrijven, zodat het niet stil zal zijn tijdens de zogenaamde Eenzame Uitvaart.

Henri Plaat

Het stormde dat het een aard had. Vind je het gek dat er een boek uit de kast donderde:...

Brief

Ik heb lang geleden een belangrijke brief op straat gegooid. Ik deed dat, omdat een bekende zei dat ik wantrouwend was, op het gestoorde af. Vandaar zijn medicijn. En ja, de brief kwam gewoon aan. Mijn wantrouwen bleef overigens.

Alarmkreet

Herinnert u zich dat nog? Toen Rudy Kousbroek de P.C. Hooft-prijs had gewonnen, verscheen er een column van hem in Le Monde. Nederland een bewoond gordijn, was – meen ik – de titel.

Carmiggelt

Werd ik me daar toch week van geluk toen ik de enveloppe van uitgeverij Van Oorschot opende en opeens een dundruk van Carmiggelt in handen had, in het formaat van zijn slanke krantencolumn, vormgegeven door Gerrit Noordzij!

Filmportier

Vannacht was het weer zo laat: te jong sta ik in een zwembadhokje, ik hoor in de kleedzaal. Rumoer, vrolijk kindergeschreeuw: de badmeester in aantocht, gewaarschuwd door een pestkop die hem heeft verklapt dat er een onderdeur in een van de hokjes staat.

Zwarte engel

Er is een tijd geweest dat ik elke ochtend werd aangestaard door Charles Manson. Hij lag naast m’n bed. Op de cover van het boek dat openbare aanklager Vincent Bugliosi schreef over Charlie, zijn Family en de gruwelijke moorden die ze pleegden, stond een foto van hem met ogen waarin het klapwieken van demonen werd weerspiegeld

Slager

De Leidse slager waar ik altijd mijn vleeswaren kocht, verraste me na een zomervakantie met de vraag: ‘En meneer Brands, wat gaan wij met die rauwe ham doen?’ Wat bleek?

Oude stempel

De antiquaar Louis Putman overleed onlangs op hoge leeftijd, vlak voordat er een boek werd gepresenteerd met een keuze uit zijn collectie ansichtkaarten. Tijdens de presentatie zou hij officieel zijn documentatiemateriaal over onder anderen Carry van Bruggen schenken aan de universiteit van Amsterdam. Mooi: een uitzonderlijke verzamelaar schenkt werk over een van de uitzonderlijkste denkers die dit land heeft gekend. ‘Hij is er gewoon tussenuit geknepen,’ zei zijn vriend, de meesterdrukker Jan de Jong tegen me.

Museum

Prokofiev kon niet aanwezig zijn bij de opvoering van zijn eerste pianosonate. Hij luisterde ernaar door de telefoon. Deze twee regels zijn een film.

Stilte

Er zijn nogal wat boeken verschenen over hoe heilzaam stilte is. Een vogelbad voor de ziel. Ik wil dat ook vinden, maar het lukt niet. Ik hoor dan opeens weer een Achterhoekse nacht die verscheurd wordt door een dier in doodsnood.

Brokkelpak

De Gentse Vooruit bestaat honderd jaar. Ik bekijk foto’s en hoop Louis Paul Boon te vinden. Staat hij ergens op de dansvloer, zit hij tussen al die Gentenaren die aan lange tafels eten?

Het apparaat

In een cultureel centrum in de hoofdstad, hoorde ik, worden avonden georganiseerd waarop de interviewer terzijde wordt gestaan door een tafeldame​/​heer. Hier gaat iets helemaal verkeerd: de televisie wordt nagedaan.

Realiteit

‘Probeer negatie zoveel mogelijk te omzeilen,’ zei filosoof René Gude tegen me. Maar ja, toen las ik een tweet van een van de deelnemers aan het boekenpanel in 'De wereld draait door' ...

Kubrick

Stanley Kubrick was een leergierig mens: hij genoot weinig opleiding, hij las. Zijn films baseerde hij het liefst op boeken die hij kon verbeteren.