Toen ik in The Chairs Are Where the People Go van Sheila Heti en Misha Glouberman las hoe je in een nieuwe buurt nieuwe vrienden maakt, had ik ze willen toeschreeuwen hoe mijn kennis, de dichter, dat ooit aanpakte. Hij zag in de etalage van een winkel van Sinkel een opgezette hond op een plankje met wielen. Omdat het dier nogal duur was, vroeg hij aan de verkoper of hij het dier misschien een paar dagen op zicht mocht hebben. Mocht. De dichter schafte ook een riem aan en kon de volgende dagen op verschillende tijdstippen met zijn aanwinst op straat worden aangetroffen. Binnen twee dagen had hij de buurt in kaart.