Nederlander in Zweeds-Lapland

Boven de poolcirkel, in Zweeds-Lapland, wordt de opwarming van de aarde met open armen ontvangen. Sledehondeneigenaar Olav Bosma maakt zich eerder zorgen om het behoud van de natuur.

Olav Bosma aarzelt bij de vraag of hij iets merkt van klimaatverandering in zijn nieuwe thuisland, Zweden. 'Ik vind het heel lastig om er iets over te zeggen, want klimaatveranderingen zijn zulke lange termijn-ontwikkelingen', legt de Leeuwarder uit, 'maar als je de verhalen van vroeger mag geloven, ligt er nu wel minder sneeuw en was het toen kouder.'

Over het algemeen durft hij te zeggen dat de winters in Zweeds-Lapland warmer en korter zijn geworden dan vroeger. 'Vroeger haalde men de ski's al in september uit de kast. In de afgelopen jaren worden de pistes pas half oktober geopend, maar momenteel (begin november [red.]) ligt er nog steeds niet genoeg sneeuw', vertelt Bosma. Ondanks deze temperatuurverschillen blijft hij er nuchter onder, zoals het een echte Nederlander betaamt: 'Het is zo subjectief, Als je naar je eigen jeugd terugkijkt denk je ook dat er iedere winter sneeuw lag, maar je hebt gewoon die ene week met sneeuw onthouden.' 

Het merendeel van de lokale bevolking ontvangt de temperatuurverhoging overigens met open armen, zegt Bosma. 'Die twee graden extra maken het leven net wat makkelijker.. het wordt allemaal wat minder extreem', legt hij uit. Extreem weer is in zijn regio niet ongewoon: Zweeds-Lapland kent periodes waarin het kouder wordt dan min veertig graden. 'Tot de min vijfentwintig is het allemaal nog wel te doen', vertelt de Fries, 'maar bij temperaturen daaronder ontstaat er ellende: dan starten de auto's niet meer'. 
 

De grondstoffen van het noorden

Bosma verwacht zelf eerder last te krijgen van de toename in grondstofexploitatie dan van klimaatverandering. 'Het zuiden van Zweden ziet dit gebied in termen van grondstoffen. Zij zien excessieve bosbouw, mijnbouw, en de mogelijkheid om waterkrachtcentrales en windkrachtparken te bouwen', zegt de Nederlander. Ondanks het feit dat er nu nog genoeg nationale parken en natuurparken in de regio aanwezig zijn, maakt Olav zich zorgen over het behoud van de natuur in de regio. 

Een andere ontwikkeling die Bosma is opgevallen is de toename van wintertoerisme in Zweeds-Lapland. Omdat de sneeuw in de Alpen niet meer is wat het geweest is, zijn vakantiegangers op zoek naar betere locaties. Die vinden ze in het noorden van Zweden. Bosma snapt waarom: 'Dit gebied ligt op de grens van de beschaafde wereld van Europa en één van de laatste onontwikkelde gebieden. We hebben hier bossen, bergen en een échte winter. Dat is wat het zo mooi maakt om hier te wonen'.

 

"..hier in Zweden voelde het als thuiskomen. Het landschap, de winter, het past mij gewoon. Er is een bepaalde atmosfeer die me hier aantrekt.

Olav Bosma

Na een gidsopleiding in Noorwegen is Bosma in 2008 met zijn vriendin naar Zweden verhuisd. Sinds 2009 wonen de twee boven de poolcirkel, bij het dorp Vuollerim in Zweeds-Lapland. In de gemeente, die zo groot is als de helft van Nederland, wonen vijfduizend mensen. Zijn vriendin geeft handvaardigheid op een basisschool. Olav is, als voormalig politieman, in de toerismesector beland: hij organiseert sledehondentochten door de omgeving. Sinds 2011 heeft hij zijn eigen sledehondenbedrijf opgericht, Frosty Trails, een eenmansbedrijf, maar 'met hulp van velen'. Hij is de eigenaar van dertig sledehonden. 
 

- Alle foto's op deze pagina zijn gemaakt en aangeleverd door Olav Bosma -