Aleqa Hammond

Aleqa Hammond, lid van de sociaaldemocratische partij Siumut, begon haar politieke carrière in 2005 als Minister van Gezin en Justitie. In 2007 veranderde zij haar post naar die van minister van Financiën en Buitenlandse Zaken. Daar diende ze echter in 2008 al haar ontslag in, uit protest tegen de overheidsbezuinigingen. Een jaar later verloor Siumut de verkiezingen en stapte lijsttrekker Hans Enoksen op: Hammond was zijn opvolger. Toen Siumut in 2013 vervolgens de verkiezingen won werd Hammond de eerste vrouwelijke premier van Groenland.

Sinds september 2014 is Hammond uit haar functie ontheven, wegens een moment van 'persoonlijke goudkoorts': de premier gaf achtienduizend dollar van het staatsbudget aan prive-doeleinden uit. Door de commotie rondom Hammond verkeert de Siumut-partij nu ook in zwaar weer: naar aanleiding van de fraude-verdenkingene trok een coalitiepartner zich terug en namen twee ministers ontslag. Eind november 2014 won de Siumut partij nog net de verkiezingen, onder leiding van Kim Kielsen.

Toen Hammond als premier werd aangesteld was het haar grootste ambitie om Groenland naar onafhankelijk te leiden. Aan het begin van de 18e eeuw werd het land van de Inuit gecoloniseerd door Denemarken, een land dat bekend stond om de hevige exploitatie van haar andere kolonieen. Groenland, daarentegen, werd vanuit een meer paternalistisch en commercieel oogpunt benaderd: de Groenlanders moesten vooral Groenlands blijven en hun tradities in stand houden. Zo kon Denemarken meeprofiteren van de Groenlandse zeehondenjacht. 

Pas in 1953 is Groenland een autonoom land binnen Denemarken geworden. Let wel, binnen Denemarken, dus niet onafhankelijk. De traditioneel gehouden Groenlanders werden vervolgens opgenomen in de moderne welvaartseconomie van Denemarken, waardoor het land op economisch vlak nog steeds sterk afhankelijk is van de oude koloniale machthebber. Volgens Hammond is het tijd voor verandering.
 

De gevolgen van klimaatverandering zou deze weg naar economische en politieke onafhankelijkheid kunnen versnellen. Doordat de ijskappen smelten komt er land vrij, vol met waardevolle grondstoffen zoals ijzer, koper, zink, goud en olie, die (buitenlandse) investeerders graag willen exploiteren. Ook ontstaat er een trans-polaire vaarroute, die de handelsstroom tussen de Atlantische en de Stille Oceaan zal bevorderen. Deze veranderingen bieden het land kansen, stelt Hammond, maar zorgen ook voor sociale en culturele risico's: Groenland zal middenin het centrum van een nieuwe internationale resource-rush komen te staan. Politieke en economische onafhankelijkheid is dan ook een noodzakelijke stap voor de toekomst van Groenland, aldus de premier.

Hammond is van een simpele komaf. Ze groeide op in Uummannaq, een stadje op een eiland aan de westkust van Groenland. Als dochter van een jager, leerde Hammond zeehonden te slachten en hoe ze jassen en laarzen kon maken van het vel. Haar vader overleed op haar zevende, toen hij tijdens het jagen met zijn hondenslee door het ijs zakte. Hammond groeide op in een huis zonder lopen water of centrale verwarming. 

Op haar vijftiende vond Hammond in het reisbureau van Uummannaq een brochure over het Italiaanse eiland Sardinie. Ze reisde alleen naar het eiland, waarbij ze voor het eerst in aanraking kwam met 'moderniteiten' als straatlantarens en treinen. Het was het begin van een nieuwe periode: op haar dertigste had Hammond al meer dan vijftig verschillende landen bezocht.  

Voordat ze besloot de politiek in te gaan, had de Groenlandse meerdere banen binnen de toerismesector. Ook was ze vier jaar lid van de Inuit Circumpolar Council, een multinationale NGO die zich inzet voor de rechten van de Inuit in Alaska, Canada, Groenland en Chukotka (Rusland).