Het Nederlandse jeugdzorgsysteem herhaalt al decennia dezelfde fouten. De overheid presenteert met elke nieuwe hervorming een ‘boemerangbeleid’ dat averechts werkt. De jeugdzorg lijkt daarmee gevangen in een vicieuze cirkel die inmiddels een jaarlijks kostenplaatje heeft van 6 miljard euro.

‘Zorgcowboys’ met halfbakken zorg vullen ondertussen hun zakken. Administratieve rompslomp, bemiddeling en bureaucratie slurpt alvast een miljard op. Volgens onderzoeker Sharon Stellaard ‘is het instrumentarium om toezicht te houden op de jeugdzorg volledig uitgeput’. Gemeenten hebben weinig inzicht in de kwaliteit van zorgaanbieders en lijken vaak niet te weten waar jongeren worden geholpen. Misstanden in de jeugdzorg verspreiden zich als wildgroei. Jongeren worden door een ongecontroleerd zorgsysteem getraumatiseerd en hun trauma’s worden vervolgens schaamteloos door falende ministeries afkocht.

Ondertussen doen steeds meer jongeren een beroep op de jeugdzorg – volgens het CBS zijn dat er momenteel één op de zeven. Door ellenlange wachtlijsten krijgen jongeren pas maanden of zelfs jaren later de zorg die ze zo hard nodig hebben.

Hoe kan het anders?

Tegenlicht vraagt het de jongeren zelf en treft ervaringsdeskundigen, begeleiders, bestuurders en goedwillende betrokkenen. Met o.a. April, Sanne, Mick, onderzoeker Sharon Stellaard (rapport ‘Boemerangbeleid’), jeugdhulpverlener Roy Loth (jeugdhulp Turnover) en Frederique Coelman (oud-directeur gesloten jeugdzorginstelling De Koppeling).