De eerste keer dat ik een ongemakkelijke stilte meemaakte kan ik me niet herinneren omdat ik de stilte niet ongemakkelijk vond. Als andere mensen een stilte als ongemakkelijk ervaren vind ik het juist net gezellig worden. Andere keren veroorzaak ik juist ongemakkelijke stiltes, omdat ik eigenlijk niet luister maar aan eten denk. Wat een stilte ongemakkelijk maakt is dat niemand iets zegt en dat is onhandig in een gesprek omdat het belang van praten op dat moment bovenaan staat. In de loop der tijd hebben mensen leren omgaan met ongemakkelijke stiltes, bijvoorbeeld door ze te verdoezelen met vultaal zoals 'Dus', 'Maar goed..', of 'Chill'.
Omgaan met ongemakkelijke stiltes is een kunst, merkt Tim. En niet iedereen verstaat ‘m.
'Het ging door merg en been, opvultaal in zijn puurste vorm. Deze man was in paniek!'
Ik ken ook mensen die de stilte niet verbloemen maar hem juist uitsmeren door de awkward turtle te doen: je handen op elkaar leggen en je duimen bewegen alsof het pootjes zijn. Dat lijkt misschien een flauw grapje maar het is eigenlijk best wel slim omdat iedereen meteen vraagt wat je aan het doen bent en daarmee de ongemakkelijke stilte met wat sociale magie wordt verbroken. Maar niet alleen in gesprekken kunnen stiltes opvallen en ongemakkelijk zijn, ook andersom kan ongemakkelijkheid ongestoord zijn werk doen.
Bijvoorbeeld in de lift, een magische plek waar het sociale ongemak buitenproportionele vormen aanneemt. Mijn meest bijgebleven ervaring: een lift met vijf mensen waaronder een stel met boodschappentassen waarvan de man midden in de stilte aan zijn vrouw vraagt: ‘Ga jij die dressing nog maken?’. Het ging door merg en been, opvultaal in zijn puurste vorm. Deze man was in paniek! Wilde hij dit echt vragen? Wilde hij dat wij zouden weten dat zijn vrouw al dan niet dressing ging maken? Wat betekende dit voor ons? De man had de stilte tot de vijftiende verdieping volgehouden tot hij het niet meer hield, de dressingvraag eruit stootte en daarna - aan zijn blik af te lezen - zelf ook niet wist wat er was gebeurd. Zijn vriendin reageerde niet maar staarde in haar boodschappentas. Soms zijn de stiltes minder ongemakkelijk dan de mensen die ze opvullen.