De mooiste avonden met vrienden waren toen we drugs gebruikten. Niet dankzij de drugs, maar wel mét. Het is de mayonaise op de patat. Ontroerd kan ik raken door hoe vrienden met elkaar omgaan, door hoe goed iedereen op elkaar let. Soms wordt het drugsgebruik zelfs bijgehouden in een schriftje, zodat niemand te veel neemt, want je kan de tijd makkelijk vergeten.
Wat ik leuk vind aan drugs is dat sommige soorten bepaalde luikjes openzetten. Je kan er dingen door inzien of voelen die normaal aan je voorbij gaan. Ik weet nog dat ik tijdens een van mijn eerste keren ‘s nachts door Amsterdam liep en de eeuwigheid voelde. Ik voelde me een stipje in de oceaan. Mijn vrienden en ik bevonden ons op een eiland in de tijd. Het was zo’n groots en nietig gevoel dat ik het voor altijd wilde bewaren. Mede door drugs zag ik hoe bijzonder alles is. Dat inzicht zou ik een hoop mensen cadeau willen doen.
Ik vind het heel dom dat er zo moeilijk wordt gedaan over recreatief drugsgebruik, en dat er in Nederland daardoor mensen doodgaan door het slikken van vervuilde pillen. Dat is namelijk niet nodig. In de Volkskrant las ik dat ze in Zwitserland niet zo spastisch omgaan met harddrugs op festivals en feesten. Daardoor kennen ze al zeven jaar geen drugsdoden meer. Het kan dus wel.
Als ik de baas was zouden veel meer mensen drugs gebruiken. Mijn ideaal is dat iedereen op zijn 18e verjaardag een XTC-pil krijgt van de overheid. Slikplicht heet dat. Het is namelijk superleuk en gebruik zou juist gestimuleerd moeten worden. Ook laat ik wat vliegtuigen van Pillen Zonder Grenzen een en ander uitstrooien boven alle brandhaarden van de wereld. Daarna willen alle mensen op de wereld met elkaar kroelen, nemen we nog een halfje en schaf ik daarna de dinsdag af.