Het gaat niet om Europa, of om Italië. Het gaat niet om politiek of politici. Het gaat niet om de mensen die zeggen dat het goed is dat al die vluchtelingen zijn verdronken, zij moeten immers wel ontoerekeningsvatbaar zijn. Het gaat niet om de smokkelaars, of om de zee. Het gaat om ons. Het gaat om wat voor mensen wij willen zijn.
Vorige week verdronken er meer dan achthonderd mensen met die ene boot. Veel van hen konden geen kant op. Gevangen en gedoemd om in een laatste spastische beweging water te ademen. Bijna drie keer meer mensen zijn gestorven door die ene vergane boot dan op vlucht MH17. Vluchtelingen zijn natuurlijk minder waard dus de dood van die mensen is ongeveer net zo erg als het ruimen van een zelfde aantal koeien.
Landsgrenzen zijn kut. Ik snap dat ze me beschermen, maar ze doen veel anderen onrecht. Het liefst zou ik ze opengooien, omdat de wereld van iedereen is. Maar ik weet vast niet waar ik het over heb.
Ik ben bang voor de oplossing die zal worden gevonden voor het vluchtelingenprobleem. Ik hoop dat op zoek naar die oplossing niemand zijn vijfjarige-zelf uit het oog verliest, want leg die maar eens uit waarom al deze mensen dood zijn. En van sommigen, dood moeten.
‘De omgeving van de mens is de medemens’ schreef Jules Deelder ooit. Ik wil een medemens zijn, want zonder medemens is er niets.