Hongkong: 'We maken ons op voor een lange periode van oorlog'

In Hongkong werd het nieuwe jaar ingeluid met honderden arrestaties bij een protestmars met tienduizenden deelnemers. Al maandenlang gaan duizenden mensen in Hongkong de straat op om te protesteren. 

Aanvankelijk vanwege het voorstel voor een nieuwe beruchte uitleveringswet, die bepaalt dat mensen die in Hongkong wonen, voortaan in China worden berecht.

Het voorstel was een doorn in het oog van de demonstranten, want de wet zegt veel over de groeiende Chinese invloed in Hongkong. In Hongkong geldt het ‘een land twee systemen’-principe: Hongkong valt onder China, maar heeft eigen wetten en een eigen politiek systeem.

De leider van Hongkong, Carrie Lam, kondigde afgelopen september aan de wet voorlopig uit te stellen, maar daarmee is de kous niet af. Integendeel: de demonstraties gaan onverminderd fel door. Het gaat de demonstranten inmiddels over veel meer dan alleen die wet: met hun ‘Five demands’ willen ze onder andere dat Carrie Lam aftreedt en dat er algemeen kiesrecht wordt ingevoerd.

‘Bij een van de eerste demonstraties tegen het wetsvoorstel in april waren zo’n 12.000 mensen aanwezig, waarbij toen al werd gezegd dat het een van de grootste demonstraties van het jaar was. Little did we know, want de aantallen namen de keren daarop alleen maar toe. Door de voorheen afwezige maar nu groeiende aantallen jongeren, kon ik de revolutie ruiken en wist ik dat dit groot zou worden.

De situatie waar wij als Hongkongers nu voor staan, verenigt ons. Iedereen heeft hier mee te maken. Iedereen kan de gevolgen van het beleid van onze overheid voelen: alle lagen van de samenleving, en alle leeftijden. We hebben allemaal hetzelfde lot en die uitdaging verenigt ons.

Het is ironisch: de verkiezingsslogan van Carrie Lam was We connect, maar in feite verbindt zij iedereen, behalve zichzelf. 

Wat begon als een jongerenbeweging is nu uitgegroeid naar een door de bevolking breed gedragen beweging. Oudere Hongkongers zijn het over het algemeen niet eens met de protesten op straat, zij hopen al jaren dat de situatie op de een of andere manier zou verbeteren. Het overmatige gebruik van geweld door de politie was voor hen echter een wake up call.'

‘Het gebruik van geweld van de politie is totaal niet nodig en daarbij ook buiten proportioneel.

Als wij een bijeenkomst willen organiseren voor een demonstratie, dan moeten wij goedkeuring hebben van de politie. Bij een bijeenkomst, die was goedgekeurd, zaten we met z’n allen op een plein origami vogels te maken, toen uit het niets de politie met traangas begon te spuiten. Minstens tienduizend bussen traangas heeft de politie tot nu toe gebruikt. Minstens zesduizend mensen zijn tot nu toe gearresteerd. (Inmiddels zijn dit ruim zevenduizend mensen, red.)’

Volgens Wong valt dat wel mee. ‘Demonstranten gebruiken inderdaad ook molotovcocktails en maken zelf ook molotovcocktails, maar doen dit om te barricaderen en als bescherming tegen de politie, die veel scherper geschut gebruikt.’

‘Wij hebben in Hongkong veel geleerd van de demonstraties in Oekraïne, dat is onze inspiratie geweest. We hebben daardoor geleerd hoe we kunnen terugvechten.

Hongkongers zijn van nature heel vreedzaam. Als demonstrant tijdens de Paraplu-beweging, waarbij wij vreedzaam op een plein zaten, werden wij al radicaal genoemd. Het breken van een raam werd als gewelddadig en als onvergefelijk gezien.

Het geweld dat de politie gebruikt drijft ons nu tot wanhoop. De mentaliteit om terug te vechten, niet om te doden, maar om onszelf te beschermen, hebben we geleerd door te kijken naar demonstraties in Oekraïne.’

‘In Catalonië zie je de spreuk ‘Be water’, de slogan om niet te vangen te zijn, ook terugkomen in demonstraties. We kijken en leren van elkaar, dat maakt dat we elkaar ook aanmoedigen, omdat we weten dat we niet alleen zijn.’