In Chili was het meest verkochte boek deze week de grondwet. Want die moet helemaal anders, vinden de Chilenen. Hoe kan het dat er in het meest welvarende land van Zuid-Amerika ineens zoveel mensen de straat op gaan?

Wat begon als een protest van scholieren tegen het verhogen van de prijs van openbaar vervoer in Santiago is nu een breed gedragen beweging tegen het systeem. Een systeem dat weliswaar zorgt voor economische groei, maar vooral ook ongelijkheid heeft voortgebracht. Al meer dan een maand gaan vooral jonge demonstranten elke dag de straat op. 

Dit artikel is onderdeel van de serie 'wereldwijde wanhoop' waarin we de generatie spreken die nu de straat op gaat.

Constanza Alarcon Tennen is geboren en getogen in Santiago en woont op een steenworp afstand van het protest. Ze gaat zoveel mogelijk de straat op om te demonstreren. Hoe ziet zij de opstand?

‘Als meer dan een miljoen mensen de straat op gaan, betekent dat wat. Ik denk dat we de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen. De protesten begonnen hier in Santiago, maar nu zijn ze overal in het land. Zelfs in de meest minuscule plaatsjes in het zuiden gaan mensen naar buiten om op potten en pannen te slaan uit protest.'

geloven in verandering

'Deze beweging is begonnen met jongeren, maar die jongeren vechten niet alleen voor hun eigen generatie. Ze hebben een taak op zich genomen die oudere generaties niet meer kunnen volbrengen. Want ouderen zijn alle hoop al verloren. Ze kunnen zich geen andere werkelijkheid meer voorstellen. Ook als je aan mensen die niet demonstreren vraagt wat ze van de regering vinden, zullen ze zeggen dat ze er geen vertrouwen in hebben. Maar zij geloven niet meer in verandering. Daar zijn jongeren voor nodig.'

'Zelf zit ik er tussenin. Ik ben uit ‘86, geboren na de dictatuur van Pinochet, maar ik sta niet aan de frontlinie met stenen te gooien. Als universitair docent adviseer ik studenten en praat ik met ze over hun idealen en wat ze willen bereiken.'

'Ik vind het belangrijk om te zeggen dat het de jongeren, de scholieren zijn die deze beweging zijn begonnen. In die zin moeten we erkennen dat het protest van hen is. Het zijn letterlijk hun lichamen die op het spel staan.'

'vaak kom ik thuis en neem me dan voor om niet naar het protest te gaan. Maar dan hoor ik het bulderen van de demonstraties, en dan ga ik toch'

dertig jaar spanning

'Dit protest lijkt misschien plotseling, en je zou kunnen denken dat het pas net is ontstaan, maar eigenlijk is het een uiteenspatting van dertig jaar opgebouwde spanning en onvrede. Na de dictatuur werd het vrije marktdenken volledig doorgevoerd. En dat is totaal mislukt.' 

'Alles is zo ongelofelijk duur. Alles is geprivatiseerd. Het systeem is oneerlijk geworden. Je kunt bijvoorbeeld alleen goed onderwijs krijgen als je geld hebt. Daarom vind ik het ook niet erg als er supermarkten in de brand worden gestoken van Amerikaanse ketens. We kopen nu massaal bij lokale winkels.'

'vroeger dacht ik dat de grondwet er was om burgers te beschermen. Maar die wet is er om het systeem te beschermen'

ik ben wakker

'Die dunne laag fineer van economische groei is weg. Een belangrijke slogan in het protest is “Chili is wakker geworden”. Dat geldt ook voor mij.'

'Vroeger dacht ik dat de grondwet er was om burgers te beschermen. Maar die wet is er om het systeem te beschermen, en zichzelf. Met de huidige grondwet kunnen we de veranderingen die we willen niet realiseren. Daarom eisen we een nieuwe grondwet, opgesteld door de bevolking.

We organiseren bijeenkomsten om het daarover te hebben. Daarbij nodigen we dan een advocaat of kenner van de grondwet uit om ons te informeren. Deze week was de grondwet het best verkochte boek!'

schizofreen

'Het is zo’n rare tijd. Het voelt schizofreen aan. Ik woon in het centrum, vlakbij alle protesten. Vaak kom ik thuis en neem me dan voor om niet naar het protest te gaan. Maar dan hoor ik het bulderen van de demonstraties, en dan ga ik toch.' 

'Ergens is dit ook een groot avontuur. Ik heb mijn fiets uitgerust met een blik dat ik gebruik als trommel, maar waar ook spray met water en soda in zit tegen het traangas. En als ik tussen alle andere demonstranten sta, zit ik vol adrenaline en hoop. Maar als ik thuis kom word ik neerslachtig. Hoe moeten we verder? Al dat buitensporige politiegeweld..'

er gaat iets veranderen, het kan gewoon niet anders

'De protesten over de hele wereld die nu gaande zijn, zijn heel verschillend, maar wat ze gemeen hebben is dat de bevolking naar hun leiders kijkt, naar de mensen die aan de macht zijn, en ziet dat zij eigenlijk helemaal niet leiden. Dat alle macht verplaatst is naar global business. En dat is frustrerend.'

'Ik zie deze protesten voorlopig nog niet stoppen. Wat we willen, daar gaat tijd overheen. Ik hoop dat we sommige dingen die we nu al hebben bereikt kunnen vasthouden. Iedereen fietst nu in de stad. De metro’s rijden niet meer, en ook de bussen niet, vanwege alle rallies. We kopen lokaal, we komen samen om het over de grondwet te hebben. Er gaat iets veranderen, dat kan gewoon niet anders. Er is gemeenschapsgevoel. Er is hoop.'

Op 15 november 2019 werd een referendum aangekondigd over de grondwet.