Het begon allemaal ooit met de korte film Turkse Chick, waarin Yolanthe een verleidelijk Turks meisje speelt dat aanstalten maakt om in een bos seks te hebben met een skatende jongen. Toen Yolanthe vervolgens in een interview beweerde dat ze veel troost vond in haar katholieke geloof, knapte er iets bij Tim: 'Je kunt niet met je kut tegen een boom gaan staan en vervolgens zeggen: God is mijn heer.'

Tim begon op zijn fictieve twitteraccount @dushi_kimberley plaagstootjes uit te delen aan Yolanthe. Iets wat op twitter niet onopgemerkt bleef: zijn twitteraccount werd een fenomeen en het leverde Tim flink wat volgers op.

Ook later, in zijn werk voor de VPRO, bleef Yolanthe af en toe opborrelen. Van de Hoe Yolanthe Ben Jij?-test tot een column over Yolanthe’s nieuwe gezicht. Want Yolanthe-gerelateerd nieuws negeren, dat lukt Tim niet: 'Het is net een auto-ongeluk waar je naar blijft kijken.'

Een giftige mix van irritatie en fascinatie dus, die er voor zorgt dat Tim al jaren alles leest en kijkt wat met Yolanthe van doen heeft. En zich er telkens weer danig aan ergert. Maar wat zegt dat eigenlijk over Tim zelf?

Hij stoort zich vooral aan het perfecte onoprechte imago dat Yolanthe zo zorgvuldig cultiveert. Zoals hij dat ook signaleert bij vrouwen als Sylvie van der Vaart, Nikki Plessen of Lieke van Lexmond. Hij vindt het onbegrijpelijk dat deze dames zelf niet moeten lachen om hoe ze zichzelf neerzetten.