Tweeneeënhalf jaar geleden kwamen we voor het eerst bij de familie Sedney in Zoetermeer over de vloer. Dat is dan al een naam die we uit de sportwereld kennen. Van Naomi Sedney natuurlijk. Top-sprintster van beroep en als lid van de estafette-ploeg op de 4 x 100 meter al deelneemster aan de Olympische Spelen van Rio de Janeiro, samen met onder andere Jamile Samuel en Dafne Schippers. Maar misschien wel het best bewaarde geheim van de familie Sedney zit die middag in de woonkamer op de bank. Zoë dus, Naomi’s jongere zusje. Een vrolijke puber van nog geen zestien jaar oud. Een zelfbewuste VWO-scholier vol verlangen naar de toekomst. Met de lange benen opgekruld in kleermakerszit, vrolijk kletsend over dromen en ambities, ondertussen wat M&M’s wegsnaaiend. Haar reputatie is haar op dat moment al voorbij gesneld. Ze zeggen dat ze vlug is als water. Op zowel de 200 meter sprint, als de 100 meter horden. Een B-juniore nog maar, die al ‘volwassen’ tijden loopt in het spoor van zowel Dafne Schippers als Nadine Visser.
Wat ook interessant is; Zoë Sedney combineert op dat moment de sprintnummers met de meerkamp. Een bewuste keuze. ‘Ik zou persoonlijk niet één ding willen doen, daarom vind ik die combinatie ook zo leuk. En je ziet aan Dafne Schippers dat de meerkamp een prima allround training is voor een atleet. Die deed eerst meerkamp en is daarna pas vol op sprint gegaan. En Nadine Visser was ook meerkampster’, zegt ze begin 2018 als we haar voor het eerst uitgebreid interviewen voor de documentaire-serie over de beloften.
Ze trekt tijdens datzelfde gesprek trouwens één van haar gympies uit en laat voor de camera vol trots zien wat er op de zijkant van haar schoenen geschreven staat. Zoë: “Ik had dus een weddenschap afgesloten met Naomi dat ik een paar schoenen zou krijgen als ik een medaille zou winnen tijdens de Jeugd Olympische Spelen van 2017 in Gyor. En dat deed ik dus. Toen wilde ik deze schoenen hebben. Aan de ene kant hebben ze mijn naam laten borduren en aan de andere kant staat mijn hordentijd die ik toen liep. 13’37”. Lachend: “Dat is best snel ja”.
Zoë wint in Gyor behalve de 100 meter horden ook de finale van de 200 meter en verovert zilver met de estafette-ploeg. Het meisje met de wapperende vlechten groeit in Hongarije uit tot het goudhaantje, is de koningin van de jeugd Olympische Spelen. Chef de mission Pieter van den Hoogenband staat tijdens de wedstrijden van Zoë langs de kant van de baan en ziet dat het goed is. Als oud-belofte weet hij als geen ander dat er nog allerlei gevaren op de loer liggen maar duidelijk is ook dat dit een naam is om te onthouden: Zoë Frederique Sedney.
Een half jaar later verbetert Zoë het juniorenrecord op de 200 meter indoor. En natuurlijk dringen de vergelijkingen met Dafne Schippers zich dan al op. Zoë zelf tempert begin 2018 de verwachtingen: “Ik ben nu, op mijn zestiende, inderdaad iets sneller dan Dafne Schippers op die leeftijd. Dat is op zich wel vet. Maar het zegt heel weinig. Sommige atleten pieken eerder, anderen later. Of ik ooit zo goed kan worden als Dafne? Misschien wel, maar misschien ook niet’.