Zwembroekmagie

‘Vooral de eerste keer kost het vreselijk veel moeite,’ zegt Nyls, terwijl hij de broek over zijn knieën worstelt. ‘Daarom zwem ik nooit wedstrijden met een nieuwe.’ Na vijf races lubbert hij een beetje uit, en wordt het makkelijker. Maar Nyls krijgt dan meestal weer een nieuwe, en dan is het weer hard werken om erin te komen.

‘Deze kost volgens mij zo’n 350 euro,’ zegt Nyls. Wat maakt die broeken dan zo speciaal? Het ziet er immers uit als een gewone, strakke zwembroek met een onopvallend ruitpatroon. Maar er zit een hoop technologie in verwerkt die je niet op het eerste oog ziet.

Voor zwemmers valt er natuurlijk niet veel aan het materiaal te sleutelen. Daarom is het niet gek dat ze wel een hypermoderne zwembroek hebben, die water afstoot. ‘Hij zit belachelijk strak zodat je spieren extra worden aangezet,’ legt Nyls uit. En dat ruitpatroon is gemaakt van carbon fiber. ‘Dat is erg sterk. Dus scheurt hij niet als ik er zo aan sta te trekken.’

In 2009 mocht je nog in een volledige bodysuit wedstrijden zwemmen. ‘Of zelfs twee over elkaar. Dat was een bizarre periode,’ lacht Nyls. Misschien herinner je je die grote zwarte pakken nog waar iedereen toen ineens in zwom.

In die tijd ging de zwembroekrevolutie snel. Te snel eigenlijk. Er waren nauwelijks regels. Mensen stonden plotseling in een bodysuit van ‘shark skin’-technologie op het startblok. Daarmee had je een oneerlijk voordeel tegenover zwemmers zonder flitsend pak. Dat bleek, want plotseling gingen alle wereldrecords eraan.

Ook kwamen er pakken uit waar rubber in zat. ‘Zwemmers van 130 kilo – van die spierbundels – wonnen van zwemmers die echt goed konden zwemmen,’ vertelt Nyls. ‘Door die rubberen pakken lagen ze eigenlijk gewoon op het water. Hun gewicht maakte niks meer uit.’