Aangekomen bij het hotel zocht ik op de achterbank van de taxi in mijn zakken, maar ik kon mijn pinpas niet vinden. Ik vertelde het de taxichauffeur en zei dat ik vast wel iets met het hotel kan regelen. Ik liep het hotel binnen waar een nachtreceptionist van een jaar of twintig mij te woord stond met een Big Mac in zijn mond. Toen ik vroeg of ik de taxikosten misschien op mijn kamer kon zetten, zei hij dat dat niet mogelijk is omdat hij als nachtreceptionist niet in het systeem kan. Ik zou dan op de dagreceptionist moeten wachten die om zeven uur in de ochtend begint en wel in het systeem kan.
Inmiddels was de taxichauffeur ook aan de receptie komen staan. Ik kon hem dus niet betalen. Hij vroeg om mijn telefoon als onderpand. Ik antwoordde dat die kapot was. Hij vroeg om mijn paspoort. Ik antwoordde dat ik die thuis was vergeten. Het was tien over zes in de ochtend in een hotel in Nijmegen en de taxichauffeur scande mij van top tot teen en zei: 'Dus je hebt geen geld, geen pinpas, geen telefoon? Ja jongen, ik vind dit een heel raar verhaal.' Het wantrouwen en de afkeuring in zijn stem vulde de lobby. Met een volle mond knikte de nachtportier naar de taxichauffeur en zei dat hij dat nou ook vindt. 'Een heel erg raar verhaal ja.'