2017 was echt een fan-tas-tisch jaar vol successen! Althans, als Nicolaas zijn Instagramfeed moet geloven. Maar dat is helaas niet hoe het leven werkt, leerde Nicolaas. Van Master Yoda.

Ik zat tijdens de jaarwisseling teveel op mijn telefoon te kijken. Lachende knappe mensen op Instagram, die allemaal een fantastisch jaar hadden gehad. Ze deelden hun best scorende 'social media'-post, de meeste likes, de mooiste foto, hun rijtje behaalde successen.

Op mijn mobiel leek 2017 het beste jaar ooit. En dat niet alleen. 2018 moest alvast haar borst natmaken.

Ik wilde eigenlijk niet kijken, naar ieders geluks-CV van 2017, maar ik werd er naar toe getrokken als een Jedi naar het kwaad. Ik swipete mezelf naar de Dark side.

De telefoon trok me in mijn eigen donkerte.

Ten midden van de duisternis stond ik oog in oog met de gebroken spiegel die Instagram werd. Ik zag in de reflectie barsten van mezelf. Ik keek en diepe angsten tuurden terug.

Ik stond oog in oog met een Nicolaas die vond dat-ie dit jaar niet goed genoeg was.

Niet succesvol genoeg, niet leuk genoeg.

Al helemaal niet in vergelijking met al het geluksgeweld van anderen. In mijn buik woekerde een donkere draaikolk. Op dit moment van zwakte, zag de Dark side zijn kans schoon: ‘Schrijf ook een post over je succes. Laat anderen weten hoe goed het met je gaat en dan hoef je je niet meer slecht te voelen.’

Maar dat zou geen eer doen aan de waarheid.

2017 was geen zegetocht langs successen. Het was kartrekken door de modder.

Ik had best graag een jaar met alleen maar succes gehad, maar geen een jaar is dat voor mij ooit geweest. 2017, net als de meeste jaren, was voor mij een jaar met uiterst veel ambivalente gevoelens. Mijn hoogte- en dieptepunten zijn altijd nauw met elkaar verbonden. Ik was in therapie, ging ontzettend diep om daarna nieuw licht te zien.

Ik mocht een nieuw tv-programma maken, maar ik kon er ook niet van slapen omdat ik er schijtzenuwachtig van werd.

Ik heb dit jaar een huis gekocht, maar kreeg er naast de kosten koper een hartverzakking van.

Ik heb vrienden verloren en gewonnen.

Ik voelde me een dik lelijk eendje maar kleedde me mooi aan.

Ik heb liefgehad, maar ook knetterende ruzie gemaakt en daardoor weer veel geleerd.

En ik ben heus wel trots geweest, maar alleen omdat ik me ook heel veel kapot heb geschaamd.

2017 was geen zegetocht langs successen. Het was kartrekken door de modder. En ik ben er vies van, emotioneel, moe en ook tevreden en trots.

Je bent geen Jedi als je niet oog in oog hebt gestaan met diepe angsten en duistere gevoelens.

Als ik mezelf zou roemen om alleen de hoogtepunten, zou ik de waarheid geweld aan doen. Dan verkoop ik een verhaal aan de buitenwereld, dat ik misschien vooral aan mezelf wil verkopen. Maar geluk is niet dat je enkel de hoogtepunten benoemt en de dieptepunten wegwuift. Dat is fake news. Geluk is dat je het leven durft te laten zijn voor wat het is.

Op Instagram wordt er voornamelijk georeerd in stories over succes en geluk. Verdriet en schaamte worden overstemd door de medailles die we onszelf opspelden. In de hoop dat de lispelende stem uit de donkerte verdwijnt als we doen alsof-ie niet bestaat. Maar je bent geen Jedi als je niet oog in oog hebt gestaan met diepe angsten en duistere gevoelens.

Sterker nog: je bent dan juist een prooi voor de Dark side.

Mislukking hoort ook bij het leven.

Zonder mislukking geen groei.

Zonder donkerte geen licht.

Yoda zei: ‘The greatest teacher, failure is.’

Dat is de echte weg van de Jedi.

meer Nicolaas