De lezende schrijver

‘Waarom ik lees? Boeken zijn zó belangrijk, dat het altijd voelt alsof ik die boeken te kort doe als ik het probeer uit te leggen.’ Toch doet Maartje Wortel een poging vanaf haar sportfiets in de woonkamer. Want dat was leuk voor de foto.

Een boek moet Raoul eigenlijk altijd iets kunnen leren, een brilletje geven. Het liefst eentje die de wereld een beetje mooier maakt, want hij houdt het brilletje ook op als hij stopt met lezen.

‘Hoe kan je nou schrijven maar niet lezen? Dat is net zoiets als dat je zou zeggen: ik hou wel van voetballen maar niet van trainen.’ En daarom leest schrijver Philip Huff wel twee tot drie uur per dag. ‘Ik ben soms echt verliefd op een boek.'
 

Als Marja recenseert leest ze aan haar bureau op de redactie van de Groene Amsterdammer. ‘De manier waarop ik een boek lees om te recenseren is eigenlijk de ideale manier om te lezen.’

Lezen is voor Esma dé manier om heel even te ontsnappen aan de saaiheid van het bestaan. Vaak gebeurt het lezen dus tussen de bedrijven door, en altijd voordat ze gaat slapen. Ze raakt dan in een soort trance, waardoor ze het overal kan doen. Zelfs in een rijdende bus. 

‘Ik vind lezen fysiek best zwaar.’ Desondanks leest Hanna Bervoets graag. Altijd in dezelfde houding, en nooit te lang, anders krijgt ze last van haar gewrichten. Met haar knieën omhoog en het boek daar weer op.

Hij heeft dan wel een boek geschreven, maar vindt zichzelf geen schrijver. 'En lezen doe ik eigenlijk ook nooit.' Waarom zijn we dan toch langsgegaan bij Yuki Kempees? 

De druppels kletteren zachtjes op de rand van de paraplu. Onder de paraplu staat Jerry Hormone. ‘Ik lees graag in de zomer in het Vroesenpark’ had hij ons gemaild. Hoewel het geen zomer is, staat hij wel op zijn favoriete leesplek. In de regen.