Het plezier komt terug bij Ruthie Foster. Dat is natuurlijk goed voor haar, maar ook voor ons,want haar geluk deelt ze met ons op haar nieuwste album. Ruthie Foster is een Amerikaanse rootszangeres die met beide benen in de muziektraditie van Zuidelijk Amerika staat. In haar muziek hoor je de blues, soul en vooral de gospel van de staten om de Mississippi. Al haar vorige albums werden overigens genomineerd voor een Grammy in de categorie Beste Blues. Op haar vierde plaat verwerkt Foster het verdriet van haar scheiding en verwoordt ze haar geluk met haar dochtertje. Twee dikke muziekcliches natuurlijk, maar in samenwerking met verschillende schrijvers komt de 53-jarige Foster aanzetten met een reeks mooie tracks, die wellicht zelf niet super origineel zijn, maar die haar donkere en zuivere stem tot kracht laten komen. Bijzonder is haar cover van War Pigs van Black Sabbath, maar het mooist is de single Working Woman. MvH

Stef Kamil Carlens is beeldend kunstenaar, zanger en songschrijver. Hij is vooral bekend als frontman van de Belgische groep Zita Swoon, en hij heeft ook een tijdje meegespeeld bij dEUS. Het is tien jaar geleden dat Karlens met Zita Swoon nog een cd uitbracht, en deze plaat Stuck in the Status Quo is de eerste die hij onder eigen naam uitbrengt. Niet alle nummers zijn even nieuw overigens. Openingsnummer The Journey will be Long schreef Carlens in 2008 maar is nog altijd een relevante aanklacht tegen plat populisme. Sommige nummers zijn herkenbaar van de Belgische groepen waar hij faam mee verwierf, maar andere nummers hebben een geheel eigen geluid. Veel mooie, bijna lome pop, met wat rockinvloeden die soms ook richting americana gaat (luister zeker ook naar I’m Going Away). Een eigenzinnige plaat die oproept vaker beluisterd te worden - wat zeker makkelijk kan met de compacte lengte van 35 minuten. Op 12 april treedt Stef Kamil Carlens op tijdens de eerstvolgende Vrije Geluiven Live in TivoliVredenburg in Utrecht. MvH

De Franse componist en vibrafonist Franck Tortiller is een samenwerking aangegaan met de Frans/Vietnamese zangeres Huong Thanh. Het is niet de eerste keer dat de veelzijdige Thanh zich in het jazzmilieu begeeft. Ze heeft onder meer samen met de Frans/Vietnamese jazzgitarist Nguyên Lê het verrassende album Fragile Beauty (2008) uitgebracht. Maar haar core business is de traditionele Vietnamese opera (Cai Luong). Het zit namelijk in de familie. Op dit album pakt ze het heel anders aan dan destijds met Nguyên Lê. Traditionele Vietnamese zang wordt gekruist met onvervalste jazz. De Franse musici spelen en improviseren rond haar karakteristieke stem en typisch Vietname toonbuigingen. Alleen het nummer Trang Den (Witte nacht) kreeg ook instrumentaal een Vietnamese kleur, door het gastoptreden van Xuan Vind Phuat op de dan bau (eensnarige citer met 'jankpookje'). Thanh spreekt over de slapeloze nachten die ze heeft, terugdenkend aan de tijd van haar jeugd, gevoelens reflecterend van eenzaamheid, melancholie en lot. Door haar manier van zingen, met soms een hevige vibratie in de lage tonen en de persoonlijke teksten, laat ze het jazzidioom weemoedig klinken, erg mooi. CC

Wat krijg je als je een koorcomponist, een potje close harmony, een behoorlijk maf ritmegevoel en voorliefde voor Captain Beefheart-achtige verwrongen gitaarklanken mixt? Deze CD. Ted Hearne is een jonge componist uit Chicago die zich echt helemaal niets gelegen laat liggen aan muzikale normen of conventies, en die alle denkbare klankmiddelen inzet om zijn sociaal-kritische verhaal te vertellen. Dus ja, inclusief mooie stukjes a cappella koor, funky riffjes, en rauwe gitaarsoundscapes. Dit is geen muziek om onderuitgezakt gerustgesteld te worden. Dit is een klankwereld die je welbewust een fikse oorvijg verkoopt met een schop onder je achterste toe. Gitaristen Taylor Levine en James Moore, samen met slagwerker Ron Wiltrout, en de superflexibele stemmen van kamerkoor The Crossing olv Donald Nally. De teksten komen uit gedichten van Jena Osman, en bevatten verder fragmenten uit gerechtelijke uitspraken van het Amerikaanse Supreme Court, uit oorlogsverslagen, en bijvoorbeeld nieuwsberichten over een groepsverkrachting. Geen lichte kost dus, maar daarom kan dirigent Nally ook zeggen dat dit muziek is die ‘fundamentele vragen stelt over ons leven’. Sta er bij stil. Het komt hard en eerlijk binnen. AvN

Het jonge Berlage saxofoonkwartet presenteert op 8 april in Amsterdam hun nieuwe, tweede CD, met werken van onder meer Sjostakovitsj, Schulhoff, en Eisler - componisten die door het politieke systeem waarin ze leefden niet in volledige vrijheid konden werken. Logischerwijs bewerkingen (zo veel is er nu ook weer niet als origineel repertoire voor saxofoonkwartet geschreven) maar dat levert misschien alleen maar des te meer muzikaal smaakvols op. Het Strijkkwartet nr 8 van Sjostakovitsj bijvoorbeeld, een duister en autobiografisch werk, klinkt door de sonore klanken van het koper nog ingetogener, nog meer gepijnigd zou je kunnen zeggen, dan in de oorspronkelijke versie voor strijkkwartet. Bijzonder is ook het arrangement van de Arvo Pärt-hit Fratres met een sterrol voor violiste Vineta Sareika (eerste violiste van het Artemis Kwartet). Mooi en overtuigend, met een fijn avontuurlijk idee over musiceren, concertprogramma’s, zoals onlangs met het Dudok Kwartet een eerbetoon aan architect Berlage, en nu dus met een aansprekende muzikale reflectie op vrijheid en dictatuur. AvN