CD Sonho Real (Pias) – Flavia Coelho
Op de hoes van haar derde album flaneert Flavia Coelho op een oneindig lange weg. Op haar schouders draagt ze een vuurrode verentooi. Haar gulle glimlach en charmante loopje is onmiskenbaar Braziliaans. Licht als een veertje, net zoals de muziek, met verwijzingen naar raggamuffin en forro. Haar hiphopstem is helder en melodieus. Ook de teksten zijn frivool, maar tegelijk geëngageerd: over de harde realiteit van de sloppenwijken uit Brazilië en Frankrijk. De favelas en de banlieues. Flavia is een vrijgevochten vrouw die opgegroeid is op de stranden van Rio de Janeiro. Haar ouders komen uit het Noordoosten van Brazilië, wat destijds een achtergebleven gebied was. Flavia droomde van Parijs en toen ze eenmaal daar woonde, deed het haar heel erg aan haar thuisland denken - ook zo gemixt. Ze veroverde de stad met haar Braziliaanse raggamuffin. Nu nog de rest van de wereld. CC

CD To the light (Intakt Records) - Stefan Aeby Trio
Toetsenist Stefan Aeby, bassist Andre Pousaz, en drummer Michael Stulz brachten onlangs hun derde CD uit. Het blijft ook maar goeie pianotrio-CD’s regenen dit jaar (blader maar eens terug op deze site). Dit is ook weer zo’n fijne collectie hele goeie, uiterst precies maar toch in alle vrijheid gespeelde juweeltjes van composities, die je af en toe heerlijk onbekommerd op het verkeerde been zetten, ritmisch maar ook waar het de ‘gebruikelijke’ rolverdeling betreft: in ‘Hmmmm’ blijkt opeens de contrabas - eerst strijkend, later plukkend - een prachtige solorol te hebben terwijl de piano een subtiele klokjesbegeleiding speelt en het slagwerk vakkundig voorkomt dat het nummer in een al te romantisch wiegeliedje verkeert. Gave CD! AvN

CD Mask Dance (Act) – Black String
Black String volgt de lijn van muzikanten die eeuwenoude Koreaanse instrumenten gebruiken in een hedendaagse context. Het effect is vaak overdonderend. Bij Koreaanse traditionele muziek denk je toch vaak aan een soort meditatieve sfeer, clichégeluiden uit het oosten, maar daar maakt Black String (evenals Jambinai en S[:um]) korte metten mee. Vooral in Seven Beats, Mask Dance en Dang, Dang, Dang worden de zware klanken van de geomungo, een soort oerciter, samengesmolten met de spookachtige dubbelriet, de woeste percussie en de heavy metal gitaar van Jean Oh. De sfeer wordt daardoor onheilspellend en apocalyptisch. De composities van de hand van geomungospeler Yoon Jeong Heo zijn wat kalmer. Er is één echte traditional, namelijk Song from heaven met zang van de percussionist Min Wang Hwang. Bijzondere plaat! CC

CD Shostakovich, Cello Concerto 1 + Symphony 5 (Dissonances Records) - Les Dissonances olv David Grimal
Het pan-Europese orkest Les Dissonances, opgericht en geleid door violist David Grimal, zet met deze opname van op zich bekend repertoire toch een indrukwekkend monument neer. De cellist, Xavier Phillips, had les van Mstislav Rostropovich, voor wie Sjostakovitsj zijn eerste celloconcert schreef. Dan heb je het dus zo goed als uit de eerste hand. Zo te horen volkomen moeiteloos en met meer nadruk op schoonheid van klank dan op het drama in het werk van Sjostakovitsj. Ook de Vijfde Symfonie klinkt misschien een fractie minder spookachtig dan sommige andere opnamen - het Russische publiek vatte het werk uit 1937 toendertijd op als een weerspiegeling van de gruwelijke tijd waarin men leefde, onder de terreur van Stalin - maar de klankschoonheid die Grimal met zijn ensemble bereikt is misschien wel juist de beste weg om de emotionele diepte van het werk te laten horen. Live opgenomen, en echt heel mooi. Terechte ovatie aan het slot (zij het niet zo lang als toendertijd in Moskou bij de première, dat applaus duurde een half uur!).  AvN