‘Als maker voor de VPRO ben je bevoorrecht. Je mag bij mensen thuis komen waar anderen niet snel zullen komen. In de binnenlanden van Afrika thee drinken met een voormalige Rwandese prinses. Als vegetariër zelfgemaakte worst eten in een uitgefikt dorp in Bosnië. Scrabbelen met de broer van Obama in een sloppenwijk in Nairobi. En dan mag je vragen stellen, zoveel als je wilt. De dag dat ik een microfoon kreeg was voor mij persoonlijk de grootste vooruitgang. Voor die tijd durfde ik namelijk nooit echt iets te vragen. Zomaar iemand aanspreken op straat is onbeleefd en dus observeerde ik altijd en bedacht zelf het verhaal erbij. Maar sinds ik durf te vragen, is er een wereld voor mij opengegaan. Want door vragen aan anderen te stellen en te luisteren ga je de dingen anders bezien, durf je de werkelijkheid om te draaien, leer je een andere kant uit te kijken. Vooruit in de tijd en achteruit.’           (jm)