Aangaande het onderwerp 'Japans lezen en schrijven' kan ik het volgende melden: begin er niet aan. Ik denk niet dat er één taal ter wereld is die qua schrift zo ingewikkeld in elkaar zit. In het kort komt het hierop neer: de Japanners gebruiken drie schriften door elkaar heen.
In deze extra column bij haar tv-serie Tokidoki heeft Paulien Cornelisse het over het lezen en schrijven van het Japans. 'Een naam als Paulien is moeilijk te transponeren, maar ik maak er meestal Po-rii-n van.'
'Ik denk niet dat er één taal is die qua schrift zo ingewikkeld in elkaar zit.'
1. Hiragana
Dat is een lettergrepenschrift: a, i, u, e, o, ka, ki, ku, ke, ko, ra, ri, ru, re, ro, enzovoort. Alle lettergrepen eindigen op een klinker, behalve de lettergreep n. Dus een woord als Suzuki is drie lettergrepen: Su, zu, ki. Maar Honda ook: Ho, n, da.
2. Katakana
Dit is ook een lettergrepenschrift, maar het wordt gebruikt om buitenlandse woorden mee te schrijven, of om woorden extra nadruk te geven. Soms wordt het vergeleken met ons cursief.
Een naam als Paulien is moeilijk te transponeren, maar ik maak er meestal Po-rii-n van. Je kunt lettergrepen in het katakana dus verlengen door er een streepje achter te zetten.
'Een naam als Paulien is moeilijk te transponeren, maar ik maak er meestal Po-rii-n van.'
3. Kanji
Dit zijn alle Chinese karakters, die geschreven worden op de manier van vóór de vereenvoudiging die de Chinezen zelf gebruiken. Een belangrijk verschil met het Chinees is dat de karakters in het Japans op verschillende manieren worden uitgesproken; soms op wel acht verschillende manieren! Je moet uit de context opmaken welke uitspraak op z’n plaats is.
Een makkelijke truc
Als je wilt weten welke Oost-Aziatische taal je voor je neus hebt, dan is er een makkelijk truc toe te passen.
Zitten er allemaal kleine bolletjes in de karakters? Dan is het Koreaans.
Zie je allemaal Chinese karakters, maar zit er ook vaak dit teken in? →
Dan is het Japans. Dit teken is de hiragana-lettergreep ‘no’. ‘No’ komt vaak voor omdat er bezittelijkheid mee wordt uitgedrukt. Dus het woord ‘kindertijd’ zeg je in het Japans als kodomo (kind) no (z’n) toki (tijd)
Zo, nu is alles duidelijk. Je kunt aan de slag!
En mocht je nog niet alles begrijpen aan het Japans, troost je dan met deze gedachte: ook Japanners zelf weten vaak niet wat een kanji betekent.
Paulien Cornelisse
©
Paulien Cornelisse