Het Japanse woord yugen betekent, vrij vertaald: je één voelen met de natuur. Hoe uit je je liefde voor de natuur in een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld?

kijk nu op NPO Start

Yugen is dat mysterieuze gevoel dat je bekruipt als je je één voelt met de natuur. Japanners hebben een bijzondere verhouding met de natuur. Enerzijds is dit een van de dichtstbevolkte landen ter wereld, waar mensen vooral in gigantische steden wonen. Alleen in Tokio wonen al 38 miljoen mensen. Anderzijds is dit een land waar ze gewend zijn aan aardbevingen, tsunami’s, vulkaanuitbarstingen en ander natuurgeweld.

Paulien ondergaat in deze aflevering een shintoïstisch ritueel onder een waterval en gaat naar Fukushima, waar zeven jaar geleden na een tsunami een kernramp plaatsvond. In Yokohama gaat ze op stap met mosvrienden die samenkomsten om hun liefde voor mos te belijden. En ze bungelt in een hangmat tijdens een bostherapiesessie om zelf yugen te ervaren.

column Paulien: mosfans

In aflevering 1 van Tokidoki ontmoet ik een ‘mosclub’ in Yokohama. Deze mosmensen praten graag met elkaar over mos. Ze kunnen dat wel zes uur achter elkaar doen.

Nu houd ik zelf toevallig ook bijzonder veel van mos. Maar zes uur over mos praten met andere mosfans? Dat zie ik niet zo snel gebeuren. De Japanse mosfans raadden mij aan andere Nederlandse mosliefhebbers te zoeken om samen van mos te genieten.

In zekere zin doe ik dat al. Tenminste, ik dring mijn liefde voor mos ongeveer twee keer per week op aan een nietsvermoedend publiek. Want in mijn cabaretvoorstelling Om mij moverende redenen reis ik door het land met één technica en een heleboel mos. Sommig mos is noodzakelijkerwijs nep, maar veel is ook echt. In veel van mijn voorstellingen sta ik met iets levends op het podium, dat geeft mij het gevoel dat het niet echt een solovoorstelling is. Zo heb ik twee seizoenen getourd met een clivia. Nu met bakken mos.

Mos heeft qua verzorging niet zo veel nodig. Ja, water. En zonlicht. Juist dat laatste is er in theaters niet zo veel. Daarom krijgt mijn mos in mijn vakanties lichttherapie. Het ligt dan buiten, fleurt op, om daarna weer afgebeuld te worden. In een donker busje van Tilburg naar Leeuwarden. In duistere theaters. Overleven op water alleen.

Toen ik de mosclub in Yokohama ontmoette, voelde ik mij erg verwant. Maar het leek me beter ze niet te vertellen hoe ik mijn eigen mos behandel.

Paulien Cornelisse

stills uit de aflevering