Hij schreef columns voor NRC, presenteerde Zomergasten en brak door bij het grote publiek met het boek 'Het zijn net mensen'. Hierin levert hij op geraffineerde wijze kritiek op de manier waarop journalisten over het Midden-Oosten berichtten. Het levert hem kritiek op van collega's, maar ook de prijs 'Journalist van het jaar'. Vier jaar na het uitbrengen van Het zijn net mensen wordt Luyendijk gevraagd om een maand mee te lopen op het Binnenhof. Hierover schrijft hij 'Je hebt het niet van mij maar...' over de dagelijkse politieke beslommeringen in Den Haag.
Vanaf 2011 gaat hij voor The Guardian vanuit een antropologisch perspectief de financiële wereld van de Londense City beschrijven. Hij houdt zijn bevindingen bij op een Banking blog. Door die ervaringen wordt hij op 14 november 2012 uitgenodigd voor een horing in het Engelse parlement over de normen van de banken. Vlak daarna doet hij op 1 januari 2013 verslag in 'Het brein van de bankier' bij VPRO Tegenlicht. Deze ervaringen monden uiteindelijk uit in het boek 'Dit kan niet waar zijn'. Zo heeft hij inmiddels drie boeken geschreven door zich onder te dompelen in een specifieke wereld.