Een belangrijk deel van het onderzoek van Huub Dijstelbloem richt zich op de implicaties van de samenloop van de ontwikkeling van technologie, de behoefte aan veiligheid, bescherming van grenzen en welke gevolgen dit heeft voor migratiebeleid. Deze rode draad is terug te vinden in een aan titels uit zijn lijst van publicaties zoals ‘Migration and the New Technological Borders of Europe’, ‘De migratiemachine’ en 'Fort Europa is technologisch bastion'. In Tegenlicht’s ‘Het veiligheidscomplex’ stelt hij de vraag of het verlangen naar veiligheid nog wel gecombineerd kan worden met onze vrijheid van beweging en verplaatsing.
Wetenschapper in hart in nieren. Publiceert onder andere over de rol van technologie in het migratiebeleid.
Meer artikelen bij deze aflevering
“Het klassieke beeld van hoe technologie en grensbewaking met elkaar samenhangen is dat van een slagboom, of een soort Chinese muur en die bestaan in zeker zin al lang niet meer. Maar er zijn wel nieuwe muren voor in de plaats gekomen.”
Wetenschapper bij denktank
Dijstelbloem begon zijn wetenschappelijke carrière met een studie filosofie en wetenschapsdynamica aan de Universiteit van Amsterdam en aan de École des Mines in Parijs. Daarop volgde een proefschrift over de democratische dimensie van problemen op het snijvlak van wetenschap en politiek, aan de hand van het werk van John Dewey, Bruno Latour, Jürgen Habermas en Charles Sabel.
Op een onderbreking van drie jaar na, van 2006 tot 2009, is Dijstelbloem al sinds 1999 werkzaam bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Deze onafhankelijke denktank verschaft wetenschappelijke informatie ten behoeve van de Nederlandse regering over ontwikkelingen die op langere termijn de samenleving kunnen beïnvloeden. Daarnaast is hij medeverantwoordelijk voor het initiatief Science in transition en is hij momenteel verbonden aan de leerstoelgroep wetenschapsfilosofie bij UvA.