Een vreedzame, welvarende, geglobaliseerde wereld, dat is de grote droom van het World Economic Forum. De vraag is alleen voor wie. Want terwijl er op de website sympathiek staat geschreven: ‘We believe that progress happens by bringing together people from all walks of life,’ is het toch vooral de elite die er aan tafel mag.

Toch een beetje kwestieus, zo'n clubje superrijken dat elkaar jaarlijks opzoekt in een weelderig Zwitsers dorp om het als elite onder elkaar eens te hebben over hoe wereldproblemen te tackelen waar het zelf onderdeel van is. Zo wordt tijdens de 54^ste economische topbijeenkomst van het World Economic Forum in Davos driftig gediscussieerd over duurzaamheid en klimaat, terwijl zo’n drieduizend mensen voor de gelegenheid worden ingevlogen – of met eigen privéjet komen.

Aan dubbel moraal bij het WEF sowieso geen gebrek. Zo heeft de club het nobele streven een einde te maken aan armoede wereldwijd; ondertussen zijn de butlers, privékoks, champagne en limousines in Davos niet aan te slepen. Oplossingen bedenken… het moet wel leuk blijven. De oplossing zelf ook trouwens; het moet niet zo zijn dat de elite er zelf op achteruit gaat. Stel je voor.

En dat is precies wat een echte oplossing in de weg staat en van deze jaarlijkse topbijeenkomst in Davos een wassen neus maakt. Een echte oplossing zou namelijk zijn: een betere verdeling van welvaart en geld. En dus: een beter, eerlijker belastingsysteem. Dat bepleitte ook historicus Rutger Bregman toen-ie in 2019 in Davos aanschoof en zakenlui en wereldleiders op hun plek zette met: ‘Niemand snijdt het echte probleem van belastingontwijking aan.’