Voor ons mondiaal natuurbehoud is jaarlijks 300 miljard dollar nodig, maar wereldwijd wordt per jaar slechts 51 miljard dollar opgehaald. Er gaan stemmen op om het natuurbeheer bedrijfsmatig aan te pakken: om natuur te behouden wil men er letterlijk waarde aan toekennen.

Onze aarde heeft dringend een toekomstbestendig scenario voor natuurbehoud en –beheer nodig. Het tijdperk van ‘cheap nature’ is voorbij. Onze kapitalistische exploitatie heeft de natuur gekoloniseerd en uitgeput. De wereldwijde ecologische crisis zou niet anders benaderd moeten worden dan een economische crisis. In de Verenigde Staten heeft de nationale tegenvoeter van onze Vereniging Natuurmonumenten de samenwerking met banken en financiële instellingen opgezocht. Die gaan nu het jaarlijkse ‘financieringstekort’ van de natuur wegwerken. Gaat dat ten koste van iets, en wat is het rendement?

Wat is nog ‘natuur’ in het antropoceen, dit tijdperk met de mens als allesbepalende factor? In Nederland zijn mens en natuur misschien nog wel méér dan elders onlosmakelijk met elkaar verbonden. Nergens is de invloed van de mens niét zichtbaar. Op dit moment wordt door Universiteit Wageningen en het Centraal Bureau voor de Statistiek de waarde van de Nederlandse natuur tot op de vierkante meter in kaart gebracht. Hierbij wordt de monetaire waarde toegekend die de natuur voor de mens heeft, bijvoorbeeld via toerisme, recreatie of landbouw. Maar hoe bepaal je de prijs van ‘natuurlijk kapitaal’? Zal het ‘natuurboekhouden’ de belangrijkste waarde toekennen aan andere zaken dan natuur pur sang? De uitdaging: hoe we onszelf van aloude heersers over de natuur omscholen naar dienstbare beheerders die opkomen voor mens én natuur.

Met o.a.: Matthijs Schouten (natuurfilosoof), Lars Hein (milieusysteem-analist), Roel Posthoorn (ingenieur), Frans Vera (stichter natuurpark Oostvaardersplassen), Jason Moore (eco-socioloog en schrijver van ‘The Capitalocene’) en Mark Tercek (voorheen Goldman Sachs, nu directeur van The Nature Conservancy).

Regie: Daan Veldhuizen