Tegenlichts voorganger DNW maakte in 1999 een portret over de charismatische econoom Muhammad Yunus: ‘Het recht op krediet’. Yunus zag met eigen ogen hoe een kleine investering in bijvoorbeeld een koe of een naaimachine arme mensen hielp om wat geld te verdienen. In 1976 begon hij in Bangladesh de Grameen bank, die geld leende aan de mensen die voor conventionele banken niet bestonden: de armen. Om geld te lenen moet je immers al wat bezitten: zonder onderpand geen kans op krediet.
Yunus’ oplossing was om te lenen aan een groep mensen, vooral vrouwen, die voor elkaar verantwoordelijk zijn. En dat leek te werken, want microkredietinstellingen hebben zo weinig wanbetalers, dat elke commerciële bank er jaloers op is. Miljoenen mensen hebben inmiddels een microlening. Het werd wereldwijd omarmd: microkrediet als dé oplossing voor het armoedeprobleem. Bill en Hillary Clinton waren fan, en ook onze eigen prinses Máxima zet zich in voor microkredieten. In 2006 won Yunus de Nobelprijs voor de Vrede.