In Taiwan wonen mensen net als hier dicht op elkaar en is de werkdruk erg hoog. Toch heeft het ultramoderne land een sterke spirituele traditie van taoïsme en boeddhisme. Taiwanezen hanteren een holistisch model waarbij lichaam en geest met elkaar verweven zijn. Ze gaan niet pas naar de dokter wanneer er iets mis is, ze brengen de dokter vooral een bezoek om gezond te blijven. Sunny is benieuwd hoe ze in Taiwan omgaan met klachten van stress en burnout, waarvan ze zelf nog steeds last heeft.
In het dichtbevolkte Taiwan gaan mensen naar de dokter om gezond te blijven. Hoe gaan ze om met stress?
Sunny's gids in Taiwan
©
tiepes
Hoe zou je jezelf omschrijven?
Een ‘normaal’ antwoord zou zijn: ik ben een schrijver, researcher, vertaler, boerin en huisvrouw (die woont in de jungle). Maar de realiteit is dat ik niemand (no-body) ben. Geen van deze woorden hierboven definiëren mij echt, en ik wil niet dat wat ik doe, definieert wie ik ben.
Wat was je eerste gedachte toen Sunny je vroeg haar gids te zijn in Taiwan?
Ohjee! Ik hoop dat ze me niet voor de camera allerlei vragen over seks gaat stellen!” Gelukkig, ging dit project over spiritualiteit, hoewel dat eigenlijk ook geen makkelijk onderwerp is om over te praten.
Hoe was de hele ervaring voor jou?
Praten over spiritualiteit met mensen van een ‘vreemde’ culturele achtergrond is ontzettend moeilijk voor me. Hoewel, in onze taoïstische traditie we geloven dat wanneer iets de ultieme grenzen bereikt het natuurlijk zal omkeren (物極必反); dit is precies wat er gebeurde met dit project.
Ik dacht dat het een extreem moeilijk project zou worden, maar uiteindelijk bleek het best simpel. Toen we begonnen met filmen, had ik al mijn zorgen over mogelijke gecompliceerde culturele interpretatie achter me gelaten. In plaats daarvan resulteerde de ervaring meer in gewoon samen plezier hebben, als je ideeën aan het uitwisselen ben met hechte vrienden tijdens een knusse afternoon tea.
Als je één ding mee zou kunnen geven aan onze kijkers, wat zou het dan zijn?
Spiritualiteit is zo persoonlijk, maar tegelijkertijd zo universeel. Voor mij leiden al die manifestaties van culturele verschillen tot het inzicht in de onveranderlijke en algemene menselijkheid die we delen. In mijn cultuur gebruiken we graag de maan als symbool van eenheid, en we kunnen allemaal naar de maan staren.
Al deze culturele zaken rondom spiritualiteit zijn als menselijke pogingen om naar de maan te wijzen vanuit verschillende hoeken. Hier sta ik, in Taiwan, al jullie Nederlandse kijkers uit te nodigen het maanlicht van de ‘spirits’ van deze kant van de wereld te waarderen/ervan te genieten. Ik weet zeker dat het maanlicht in zowel Nederland als Taiwan even mooi is, maar dat ze ook ieder hun afzonderlijke kwaliteiten/eigenschappen hebben.