over Colin

Hoe ontstond het idee voor Colin?
‘Het is begonnen met tekeningen van Victor Elberse, de artdirector en ontwerper van Colin. Mijn dochter had een cavia en die cavia was een beetje raar. Die was eigenlijk altijd bang. Dat heeft er verder niks mee te maken, maar die cavia werd een soort running gag. Als m’n dochter jarig was dan tekende Victor vaak verjaardagskaarten en daar kwam die cavia ook altijd op voor. Op een gegeven moment heeft hij die cavia gekoppeld aan zijn observaties van de gayscene en de cavia’s werden een soort grappige gays. Dat was eigenlijk het begin van Colin. Ik had eerder al met Paul Groot gewerkt en toen zijn we met hem gaan praten. En toen kwam er eigenlijk een soort plan uit voort om korte afleveringen te maken. Het is eigenlijk een gekke samenloop, zo idioot dat het grappig is. Paul heeft alle teksten geschreven. We hebben het er samen veel over gehad. Victor en hij hebben heel erg gepraat waar het nou over moest gaan en hoe dat dan moet zijn. En Paul heeft zich vervolgens ook weer laten inspireren door de tekeningen.’

Wat was de bedoeling van de serie?
‘Het idee was humor. Niet lachen om gays, maar lachen met gays. Het moest heel herkenbaar zijn voor gays, maar ook voor buitenstaanders. Het was zeker niet de bedoeling om standaard flauwe homograppen te vertellen. Wat overigens een heel erg moeilijk gebied is, want je moet ook zorgen dat het niet te serieus wordt. Of te intellectueel. Je moet ook weer niet bang zijn om hele platte dingen te doen.’

Hoe hebben jullie ervoor gezorgd dat dat in balans was?
‘Ik denk dat er een enorme kwaliteitscontrole op zat omdat er in het creatieve team ook nogal wat gays zaten die precies wisten waar de grens lag.’

Vind je de serie stigmatiserend?
‘Nee, ik denk het niet. Maar het zijn natuurlijk stereotypen en het is erg overdreven. Het zijn toch wel die dingen die bij homo’s passen op een bepaalde manier en ja, dat kun je stigmatiseren noemen. Maar je moet natuurlijk wel ergens over kunnen praten. Ik heb niet het idee dat dat ooit zo ervaren is door mensen.’

Want hoe werd er gereageerd op Colin?
‘Dat is moeilijk te zeggen, omdat iedereen in je omgeving het natuurlijk hartstikke leuk vindt. Ook omdat het niet heel erg groot is uitgebracht. Het zat laat in de avond en het werd onderbroken door een voetbalkampioenschap.’

Wat is de doelgroep van Colin?
‘Young adults, vooral. En zeker ook alle gays en iedereen die daar gevoelig voor is.’

Hoe kijk je nu terug op de serie? Kijk je het nog wel eens?
‘Heel af en toe kijk ik nog wel eens wat. Eigenlijk is het jammer dat die serie niet heeft gedaan wat we ervan verwachtten, namelijk dat het de wereld ging veroveren. We hadden een uniek animatieconcept, allerlei technieken door elkaar en het was visueel heel erg rijk. Dat werd toch niet heel erg opgepakt. Het is wel naar veel festivals gegaan en het heeft wel een prijs gewonnen. Maar we hadden echt verwacht — en zeker met die animatie — dat we gewoon meer werk zouden krijgen, meer opdrachten en dat er een vervolg zou komen. Maar uiteindelijk is het toch niet zo aangeslagen en een reden die ik daarvoor kan bedenken is dat de humor misschien toch iets te intellectueel is. Het had nog wel iets platter mogen zijn, iets makkelijker, meer de gewone lach.’

Wilden jullie de wereld veroveren met de animatietechnieken of ook met de boodschap?
‘Nou, ik denk dat de boodschap wel vrij algemeen is. Je had toen toch ook al Little Britain volgens mij. Het was qua animatie ook heel erg pionieren. We hadden een team van 3D- en 2D-animatoren die allemaal scènes uitwerkten en we gebruikten allerlei technieken door elkaar. De werkelijkheid is in 3D en alle herinneringen en dromen zijn allemaal 2D. En dan had je ook nog de cafe-scènes, dat zijn gewoon pentekeningen die in beweging zijn gezet. Daar was aan het begin ook nog wel heel veel discussie over omdat men dacht dat de kijker het niet meer zou kunnen volgen. Maar eigenlijk is het heel simpel. Mensen zijn in een paar seconden aan een stijl gewend. En wat het belangrijkste is, is dat je karakters herkenbaar blijven. De artdirector heeft er waanzinnig hard aan gewerkt dat in elke stijl die cavia geen kin had en hetzelfde shirtje aan had. Als de kijker maar snapt dat het om dezelfde persoon gaat.’

Hoe belangrijk vind je het dat er programma’s over homoseksualiteit zijn?
‘Heel belangrijk. Het ‘gaywezen’ gaat mij aan het hart. Ik ben zelf geen homo, maar het gaat me wel aan het hart. Dat geldt ook voor racisme en andere maatschappelijke dingen. Dat zijn dingen waarover je denkt: kom op, leven we nou nog steeds in de middeleeuwen? Dat heeft ook juist weer met invloed van andere culturen te maken. Onze cultuur is daar denk ik wel in meegegroeid, maar er zijn culturen die daar niet klaar voor zijn. Dus ja, ik denk dat dat nog steeds wel heel erg nodig is. Ik weet natuurlijk niet of je dan met zo’n animatieserie die mensen gaat bereiken, maar met humor kun je heel ver komen.’

Stel dat jullie Colin nog eens zouden maken. Zou je dit op dezelfde manier doen?
‘Ik zou wel beter nadenken over het toepassen van die stijlen. Wat het uitdraagt en wat de waarde ervan is. Dat je toch beter weet waarom je een bepaalde stijl gebruikt. Hoewel het ook wel iets heeft om het allemaal lekker door elkaar te gooien. Tegenwoordig zou je misschien toch eerder voor één stijl kiezen om het beter uit te kunnen werken. Maarja, het was een uniek ding dat je met alleen animatie kunt doen.'