Je hebt fundamentalisten en je hebt christelijke fundamentalisten. Van die laatste soort getuigen SGP-voorman Kees van der Staaij en tot voor kort SGP-kamerlid Elbert Dijkgraaf die zijn partij van God in de Kamer liet zitten voor zijn gezin. De Staatkundig Gereformeerde Partij, opgericht op 24 april 1918, zit dit jaar 96 jaar in het parlement. Het is de partij van Gods woord, zoals uitgelegd op de  Synode van Dordt in 1618, en ze is dus voor een van God gegeven in plaats van een volkse regering. En de vrouw in het politieke ambt, vind de partij ook niks. Toch bestaat ze nog steeds.
Politicoloog Hans Vollaard schreef samen met Gerrit Voerman ‘Mannen van Gods Woord. De SGP 1918-2018’. Hans Vollaard komt praten over Nederlands meest archaïsche politieke partij, haar verleden en toekomst.

Je hebt ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden, ‘Schaduwkind’ van P.F. Thomése en ‘Contrapunt’ van Anna Enquist. Allemaal romans over een overleden kind, geschreven door een van hun ouders. De behoefte om over je ontvallen kinderen te schrijven bestaat al sinds de Middeleeuwen, en is eigenlijk nooit weg geweest.
Deze week verscheen de bundel ‘Van Constantijntje tot Tonio. Het dode kind in de Nederlandse literatuur’. Rick Honings en Olga van Marion, twee van de auteurs, zijn te gast.

De column is deze week van John Jansen van Galen.

Midden tijdens de Jodenvervolging in 1943 wisten 89 Hongaars-Nederlandse Jodengezinnen vanuit bezet Nederland te ontkomen naar het toen nog vrije Boedapest. In maart 1944, na de nazi-inval in Hongarije, werden zij voor de tweede keer van hun vrijheid beroofd. De meesten van hen wisten dankzij hulp van de Zweedse diplomaat Raoul Wallenberg uit handen van de nazi’s te blijven.
Historica Aline Pennewaard schreef met Willy Lindwer ‘De treinreis’, een boek over hun miraculeuze ontsnappingen. Aline Pennewaard is te gast.

Onze recensent Wim Berkelaar bespreekt de nieuwste historische boeken. Met ditmaal: ‘De reis van Syntax Bosselman’ (kinderboek over slavernij) van Arend van Dam; ‘De Republiek der Letteren’ van Hans Bots; ‘De dood van Hitler’ van Jean-Christophe Brisard; en ‘De pater en de filosoof’ (over de redding van het Husserlarchief) van Toon Horsten.

Ieder jaar kiest de Stichting Jonge Historici de Jonge Historicus van het Jaar, althans een vakkundige jury doet dat voor haar. Deze week wordt de nominatie bekend van de laatste drie kandidaten voor de titel.
De genomineerden zijn te gast en komen vertellen wat jonge historici doen, wanneer zij in de prijzen vallen, waarin zij verschillen van hun oudere en grijzere collega’s en geven antwoord op de vraag of wijsheid ook daadwerkelijk met de jaren komt.

De verovering van de wereld door het Westen was een grote gebeurtenis, schreef de filosoof Alexis de Tocqueville in 1843. En zo zag iedereen dat ongeveer gedurende de  negentiende en een deel van de twintigste eeuw, schrijft Henk Wesseling. ‘Het was in die tijd bijna onmogelijk om antikoloniaal te zijn, zoals het nu ondenkbaar is kolonialist te zijn’, aldus de historicus.
Deze week verscheen de bundel ‘Daverende dingen dezer dagen’. De auteur komt praten over kolonialisme, schuldgevoel en andere lastige zaken.