Het lijkt er op dat de minima, mensen die van het minimumloon of minder moeten rondkomen, het meest van de coronacrisis gaan voelen. Dat is niet eerlijk en de onvrede groeit. Hoe zit dat?

meer mensen worden minima

De coronacrisis zorgt voor meer onzekerheid. De helft van lokale hulporganisaties, zoals voedselbanken, zien een fikse stijging in de mensen die naar de organisaties komen. Dat betekent dat steeds meer mensen die eerst rond konden komen in de problemen komen.

Deze organisaties zien de toekomst dan ook niet rooskleurig in. Vooral ondernemers en zelfstandigen zien ze steeds vaker aankloppen. Voedselbanken hebben op hun beurt zelf ook last van de crisis. Er komen namelijk minder producten binnen.  

Ook is het zo dat minima in kwetsbare wijken sneller de directe en indirecte gevolgen van corona voelen. Ze worden vaker ziek. Ze zijn sneller werkeloos.  En kinderen ondervinden sneller een leerachterstand.

Dat klinkt zorgwekkend en dat is het ook. Zeker als je je beseft dat de echte recessie nog moet komen, aangezien de overheid nu nog flink wat geld in de economie pompt om alles aan de gang te houden. 

Maar is het niet gewoon een tijdelijk dipje van de economie? Of is dat wat we verliezen groter dan we inzien? 

© ANP

Een rij van bezoekers aan de voedselbank

de kloof scheurt open

© ANP

Veel horecaondernemers moesten op 14 oktober dicht vanwege verscherpte corona-maatregelen en hebben het zwaar te verduren

zelfs rijken vinden het oneerlijk

Op 14 juli schreven een groep van twintig vooraanstaande rijken onder de noemer Milionaires for Humanity een open brief aan diverse regeringen, waaronder de Nederlandse. In de brief vroegen ze om meer belasting te mogen betalen. 

Met de brief hopen ze dat er structureel meer bij wordt gedragen aan de zorg, het onderwijs en extra hulp om de aankomende recessie te boven te komen. Alhoewel dit geluid niet massaal is, laat het wel zien dat de verhoudingen scheef zijn en schever worden. 

zonder ingrijpen groeit de ongelijkheid

Of er iets gaat veranderen aan de groeiende ongelijkheid, hangt ervan af of er een tegenbeweging komt. Als er niets gebeurt zullen de rijken rijker uit de crisis komen en de armen armer.

De geschiedenis leert dat de belangrijkste momenten omtrent de eerlijkere verdeling van welvaart, altijd gepaard gingen met doeltreffend beleid en massale actie. Veel mensen denken dat een grote ramp, pandemie of oorlog automatisch zorgt voor meer gelijkheid. Dat klopt helaas niet. Nivellering is nooit vanzelf gekomen maar is altijd afgedwongen. De kloof scheurt open. 

Een voorbeeld van zo'n afgedwongen actie zijn de gele hesjes in Frankrijk.

waarom pik je dit?

De Franse regering geeft maar weinig om zijn arbeiders. Patrick Habare heeft zijn hele werkende leven voor Goodyear gewerkt. De bandenfabrikant stond bij de artsen van een naburig ziekenhuis bekend als 'het slachthuis'.

Habare verloor zelfs zijn twee vingers in een persmachine. Logisch, veiligheidsmaatregelen kosten geld. En dat wilde Goodyear niet uitgeven aan zijn werknemers! Jaren later raakte Patrick ook zijn baan kwijt toen de fabriek naar Polen, waar de lonen lager zijn, verkaste. En hij verdiende al zo weinig. Lekker goedkoop. 

Veel Fransen zoals Patrick zijn boos. Ze vragen zichzelf af: Waarom pik je dit? Waarom geeft niemand om de situatie waarin ik leef en werk? Daarom protesteren ze. En daarom gaan ze door met protesteren. In gele hesjes.

Benieuwd naar de verhalen achter de gele hesjes? 'De gesmoorde revolutie' gaat over de sociale problemen die achter deze volkswoede schuilgaan.

© Pierre Rezus/VPRO

-