Tijdens de Filmweek werden tussen 24 december en 3 januari 2020 ruim zestig arthouse films uitgezonden. Filmjournalist Noa Johannes vroeg 12 filmliefhebbers naar hun persoonlijke favoriet.

Adriaan van Dis: The King's Speech

Adriaan van Dis zag The King's Speech en werd op slag Republikein.

Na het aftreden van zijn broer wordt George VI ongewild de nieuwe Koning van Engeland. Maar hij stottert, en dat komt niet echt koninklijk over. Gelukkig krijgt hij hulp van een onorthodoxe spraaktherapeut die hem onder andere bijstaat in de voorbereiding op een belangrijke oorlogsspeech. Én een dierbare vriend wordt. Dit is het waargebeurde verhaal van The King's Speech die maar liefst vier Oscars won, waaronder die voor Beste Film en Beste Acteur.

Ik zit als een jager te kijken en te smikkelen van de fouten van koninklijke mensen.

Adriaan van Dis

Michael Middelkoop: Her

Michael Middelkop zag de film meerdere keren en is groot fan van het werk van regisseur Spike Jonze.

In Her speelt Joaquin Phoenix de eenzame schrijver Theodore die verliefd wordt op z’n geavanceerde besturingssysteem. En dat is minder bizar dan het klinkt: dit ‘operating system’ denkt namelijk als een mens én heeft de zwoele stem van Scarlett Johansson. De bijzondere film heeft ook een belangrijk Nederlandse tintje: de prachtige beelden komen namelijk van director of photography Hoyte van Hoytema.

Spike Jonze is een regisseur die alle kunstjes onder de knie heeft.

Michael Middelkoop

Dieuwke Teertstra: Girlhood

Dieuwke Teertstra heeft bewondering voor hoe Céline Sciamma elke keer weer de vrouw weet af te beelden.

De Franse film Girlhood (of Bandes de filles) is een coming-of-age drama van Celine Sciamma, die ook de bekroonde film Portrait de la jeune fille en feu maakte. Ze volgt in Girlhood de zestienjarige Marieme uit een Parijse banlieu die nadat ze van school is gestuurd een stel vrijgevochten meiden ontmoet. Dat leidt al snel tot rebelse feesten in hotelkamers, winkeldiefstal en knokpartijen. Toch bevat deze energieke en visueel fraaie film meer hoop dan je van tevoren zou denken.

We zien eigenlijk nooit dat vrouwen dit ook meemaken.

 

Dieuwke Teertstra

Pete Wu: Midnight in Paris

Pete Wu raakte net als de hoofdpersoon compleet betoverd.

In Midnight in Paris bezoekt een dromerige scenarioschrijver met zijn wat minder dromerige verloofde en schoonouders de stad Parijs. Daar wordt hij tijdens een nachtwandeling op magische wijze getransporteerd naar het Parijs van de jaren twintig en ontmoet kunstenaars en schrijvers als Hemmingway, Fitzgerald en Dali. Dat zet de schrijver aan het denken over nostalgie en zijn eigen relatie. Midnight in Paris won een Oscar voor Beste Scenario en zit vol bekende filmsterren als Luke Wilson, Kathy Bates, Michael Sheen en Rachel McAdams.

Door deze film kan je wel stellen dat een kunstenaar altijd alleen leeft.

Pete Wu

Nick Golterman: Blue Valentine

Acteur en filmmaker Nick Golterman was niet alleen diep onder de indruk van de film, maar raakte ook geïnspireerd door het sterke spel.

Blue Valentine is een rauw en intens liefdesdrama van Derek Cianfrance over de eerste en laatste dagen uit een liefdesgeschiedenis. Ryan Gosling en Michelle Williams spelen het koppel Dean en Cindy die ooit waanzinnig verliefd waren, maar jaren later strijden voor hun huwelijk en gezin. Houd de zakdoekjes maar paraat.

Ik merk dat ik de film een beetje vermeden heb sinds de eerste keer dat ik hem had gezien, omdat die zo erg binnen kwam.

Nick Golterman

Majd Mardo: Capharnaüm

De film maakte een verpletterende en emotionele indruk maakte op Majd Mardo

Capharnaüm van regisseur Nadine Labaki is een indringend portret over ouderschap en overleven in de armste wijken van Libanon. Het verhaal wordt verteld door de ogen van het jongetje Zain, die zijn ouders voor de rechter daagt omdat ze hem op de wereld hebben gezet. De film won in 2018 de juryprijs op het filmfestival van Cannes waar het een 15 minuten durende staande ovatie kreeg, en niemand in de zaal onberoerd achter liet.

Het kwam te dichtbij, daarom wilde ik het eerst niet zien.

Majd Mardo

Haroon Ali: Volver

Schrijver en journalist Haroon Ali raakte compleet betoverd door de filmkunsten van Almodóvar.

In Volver van de Spaanse meesterregisseur Pedro Almodóvar volgen we Raimunda en haar bijzondere familie. Haar moeder is al een tijdje dood, maar schijnt nog rond te spoken. En er volgen ook een sterfgeval, aanranding en doodslag. Hoe gaat Raimunda dat allemaal goedstrijken? Volver sleepte internationaal vele nominaties en filmprijzen in de wacht, waaronder eentje voor Beste Scenario en Beste Actrice op het filmfestival van Cannes.

De oudere films van Almodóvar zijn me niet zo bij gebleven als deze.

Haroon Ali

Raoul de Jong: La mala educación

Schrijver en programmamaker Raoul de Jong heeft grote bewondering voor het werk van Pedro Almodóvar.

La mala educación is een film van schrijver en regisseur Pedro Almodóvar waarin de twee jongens Ignacio en Enrique begin jaren zestig de liefde ontdekken op een katholieke school. Pater Manolo is daar getuige van, en neemt er ook deel aan. De personages komen jaren later weer tegenover elkaar te staan met alle dramatische en spannende gevolgen van dien… Klinkt misschien als zware kost, maar Almodóvar weet de toon verrassend licht te houden.

Deze film gaat voor mij over hoe je een mooi verhaal van het leven maakt.

Raoul de Jong

Riza Tisserand: Loving Vincent

Riza Tisserand was geen van Gogh fan, maar na het kijken van Loving Vincent veranderde zijn mening.

Loving Vincent is een bijzondere film over het leven en de mysterieuze dood van Vincent van Gogh. Én de eerste compleet met de hand geschilderde speelfilm ter wereld. In meer dan 65.000 frames zien we hoe de zoon van Van Goghs postbode naar Auvers gaat en het mysterie rond Vincents dood probeert te ontrafelen.

Ik zou liegen als ik zeg dat ik een groot van Gogh fan ben.

Riza Tisserand

Madeleijn van den Nieuwenhuizen: Synecdoche, New York

Mediacriticus en rechtshistoricus Madeleijn van den Nieuwenhuizen is groot liefhebber van deze bijzondere film.

In Synecdoche, New York van schrijver en regisseur Charlie Kaufman maak je kennis met theaterregisseur Caden. En die heeft het niet makkelijk: z’n gezondheid laat hem in de steek, z’n vrouw wil bij hem weg… maar een prestigieuze toneelprijs biedt hem nieuwe kansen. Hij mag een allesomvattend toneelstuk maken waarvoor de regisseur in een gigantische loods een replica van New York nabouwt. Én van z’n eigen leven. Maar waar stop je als de werkelijkheid constant in beweging is?

Je moet je over te geven aan het werk van Charlie Kaufman en niet proberen alles te snappen.

Madeleijn van den Nieuwenhuizen

Hanna Verboom: Once

Hanna Verboom werd helemaal in de film opgezogen door de rauwheid en het authentieke vormgeven.

In de film Once ontmoet een Ierse straatmuzikant met een gebroken hart een innemende Tsjechische pianiste. Ze besluiten samen een plaat op te nemen en worden tijdens hun muzikale reis verliefd. Dat zou een zoetsappig sprookje kunnen opleveren, maar regisseur John Carney maakt er een levensechte film van, vol betoverende folkmuziek. Oscarwaardig muziek zelf, de film sleepte daarvoor in 2008 een gouden beeldje in de wacht.

Ik liep de bios uit en ik was nog steeds in Ierland.

Hanna Verboom