Amerika is het land van de immigranten. Al honderden jaren trekt the American Dream mensen van over de hele wereld naar het land, waar de inwoners volgens de grondwet recht hebben op 'Life, Liberty and the pursuit of Happiness'.

Het toppunt is New York, waar 40 procent van de inwoners niet in Amerika is geboren en waar 193 verschillende nationaliteiten bij elkaar komen. Om langere tijd in Amerika te kunnen verblijven moet je op z’n minst in het bezit zijn van een visum. Dat kun je krijgen als je bijvoorbeeld tijdelijk komt werken of studeren.

Maar voor wie echt wil emigreren is een green card de volgende stap. Dit is een permanente verblijfsvergunning en die is veel moeilijker te bemachtigen. Een paar manieren om in aanmerking te komen voor het gewilde groene pasje zijn: vast werkcontract hebben in het land, 1 miljoen dollar investeren in een Amerikaans bedrijf of meedoen aan de green card-lottery.

De green card-lottery geeft jaarlijks willekeurig 50.000 verblijfsvergunningen weg over de hele wereld. Om de diversiteit te bewaren worden er meer green cards uitgedeeld in landen waar relatief weinig immigranten vandaan komen. Als Nederlander is de kans dat je wint ongeveer 1 procent.

naturalisatie

Maar vlak na het aantreden van Donald Trump werd het ineens pijnlijk duidelijk dat zelfs met een green card je leven in de VS niet helemaal gegarandeerd is. De president tekende een decreet waarmee hij reizigers uit zeven Arabische landen buiten de deur wilde houden. Het zorgde voor chaos op Amerikaanse vliegvelden, omdat ook reizigers met de juiste visa en zelfs green cards werden tegengehouden bij de douane. Om echt helemaal zeker te zijn van je plek in de VS is er nog een optie: Amerikaans staatsburger worden.

In 2019 kregen 834,000 mensen een Amerikaans paspoort door naturalisatie, ook Arnon Grunberg is daar mee bezig. Zo'n Amerikaans paspoort heeft een paar voordelen, zoals de mogelijkheid om te stemmen, toegang tot sociale voorzieningen en je kunt er makkelijker het land in- en uitvliegen.

Maar om dat paspoort te krijgen moeten Nederlanders afstand doen van hun oorspronkelijke nationaliteit. Is dat het waard? We spraken een aantal Nederlandse New Yorkers over hun ervaring met emigreren.

Nederlandse New Yorkers vertellen

Ameed Hasiba (26 jaar)

online marketing specialist

‘Ik kom al vanaf mijn zestiende in New York, maar de kans om hier echt heen te verhuizen kwam drie jaar geleden ineens op mijn pad. Ik was op vakantie in Amerika en twee vrienden vertelden me over de green card-lottery. Ze wilden dat ik mee zou doen. Ik was erg tevreden met mijn leven in Rotterdam dus ik zei nee, maar na wat aandringen en een paar wijntjes hebben ze me overgehaald. En ik won. De kans is zó klein dat je wint, ik geloof 1%. Het is dat ik niet in God geloof, anders was dit een teken. Toen moest ik wel.

Toen ik eenmaal aankwam op het vliegveld in New York vond ik het heel erg spannend. Mijn baan, mijn appartement, mijn hele leven had ik achter me gelaten. Ik had dan wel een green card, maar de douane heeft als laatste de kans om je te weigeren en Trump was net president geworden. Ik ben een Nederlander met een Jordaans-Palestijnse vader, geen blond haar en blauwe ogen voor mij dus. Qua uiterlijk ben ik hier een minderheid, daar ben ik me van bewust. Gelukkig kon ik zo door. Uiteindelijk heb ik in Amerika nooit problemen gehad op het vliegveld. In Nederland word ik er wel regelmatig uitgepikt. Op Schiphol vroeg een douanier me zelfs een keer hoe het kan dat ik Nederlands ben.’

Koen van der velden (38)

sportjournalist

‘Ik ben hier op een journalistenvisum, die gelden vijf jaar en zijn redelijk makkelijk te krijgen. Mijn visum verliep kortgeleden, midden in de pandemie. Ik moet naar Nederland toe om die te verlengen bij het Amsterdamse consulaat, maar vanwege corona kan ik nog niet reizen tussen Amerika en Nederland. En als ik nu überhaupt het land verlaat kom ik er niet meer in omdat ik geen visum heb. Nu zit ik dus eigenlijk vast, dat is wel een beetje een naar gevoel.

Soms denk ik er weleens over na hoe het zou zijn om een Amerikaans paspoort te hebben, maar ik zou nooit mijn Nederlandse identiteit willen opgeven. Het is een fijn idee dat ik altijd nog een back-up heb. In Nederland zijn heel veel zaken gewoon beter geregeld, zoals de gezondheidszorg.

Daarnaast begint het hier soms een beetje eng te worden, het lijkt wel alsof Trump alles kan maken zonder dat hij verantwoordelijk wordt gehouden. Als journalist is het al helemaal niet fijn, zelfs al ben ik “maar” een sportjournalist. Een tijdje geleden werd er tijdens een rel een journalist flink geraakt met rubberen politiekogels en Trump noemde het ‘a beautiful sight’.  Het is niet echt alsof hij probeert te verbinden.’

Melissa Koole (27)

plussize model en mental health activist

‘Toen ik voor het eerst in New York kwam voor werk, wilde ik er helemaal niet wonen. Ik vond het een heel overweldigende stad, met veel armoede en eenzaamheid. Maar elke keer dat ik hier kwam, kreeg ik steeds meer vrienden en meer ritme, en als model had ik hier wel echt de meeste kansen. Het was een moeilijke beslissing, maar ik koos er toch voor om hierheen te verhuizen.

Dat begon met extraordinary ability visum, voor mensen die goed zijn in hun vak in bijvoorbeeld sport, kunst of de mode-industrie. In 2017 begon ik ook met het aanvragen van een green card zodat mijn vriend - en inmiddels man - hier ook kan wonen. Dat proces is heel lastig en duur.’ (Aan alle inschrijvingsgelden alleen ben je al zo’n 1000 euro kwijt en daar komen kosten voor advocaten bovenop.)  ‘Daar kwam ook bij dat Trump net aan de macht was, en hij fel tegen immigratie is. De wachttijden liepen enorm op, terwijl de eisen steeds strenger werden. Mijn advocaat vermoedde dat ze de wachttijden deels expres langer maakten, ter demotivatie’. Toch is het gelukt, en is het een geweldige stap voor onze carrières geweest.'