Voordat Kasper Ritalin ging gebruiken, ging er altijd van alles mis: deadline vergeten, toets niet geleerd, opdracht te laat. Hij was degene die consequent de bus miste voor schoolreisjes, en degene die een nieuwjaarsduik hield in de Singel tijdens een tussenuur. ‘Ik werd op een gegeven moment zo moe van steeds dezelfde fouten maken’, zegt Kasper, ‘ik ben nu met mijn derde studie bezig en heb nog geen enkel diploma’.
Een klein tabletje betekende een grote verandering voor Kasper: vanaf zijn 21ste werd hij voor zijn attention deficit disorder (ADD) behandeld met het bekende middel Ritalin. ‘Ik had als het ware niet genoeg stress in mijn hoofd. Alles was altijd zo relaxed dat ik niet genoeg urgentie kon voelen om dingen voor elkaar te krijgen. Zelfs mijn eigen gedachten waren niet urgent genoeg om te onthouden, daardoor vergat ik heel veel. Wat Ritalin eigenlijk doet, is je een klein beetje meer gestrest maken. Bij mij werkte dat’.
Met Ritalin ging het op zijn studie wiskunde eindelijk goed, Kasper kreeg een relatie en hij creëerde een wiskunde-game die een bescheiden online hit werd. ‘Ik voelde het verschil voor het eerst toen ik naar de Albert Heijn ging. Opeens had ik een plan, in plaats van gewoon naar binnen te lopen en te denken: zo, daar zijn we, wat doe ik hier eigenlijk? En dan heel lang in de supermarkt te zijn en alsnog thuiskomen met alleen maar dingen die ik niet nodig heb’.
In eerste instantie schrok Kasper van de verandering; de nieuwe versie van zichzelf was veel leuker. Die kreeg wél dingen af, onthield verjaardagen en scoorde goed op school. En die leek helemaal niet meer op Kasper zoals hij zichzelf kende, minder creatief. ‘Je wordt er een beetje een robot van. Je krijgt dingen gedaan maar het is ook best saai. Ik doe nooit meer zomaar gekke dingen’. Toch voelt Kasper zich na anderhalf jaar ook mét medicijnen ‘zichzelf’.
Zo zijn er twee verschillende Kaspers: één als hij even geen Ritalin heeft gebruikt, één als hij er ‘gewoon’ wel aan zit. Maar wie is nu de echte Kasper? ‘Dat is een moeilijke kwestie. Misschien ben ik wel een beetje hypocriet. Want over die stress en dat saaie, zeg ik: dat komt door de Ritalin. Maar over de positieve effecten ervan vind ik juist dat ze echt bij mij horen.’
Zijn vriend heeft hem nog nooit voor langere tijd gezien zonder Ritalin. ‘Misschien is hij wel gevallen op de Ritalin-Kasper, en vindt hij de andere Kasper helemaal niet leuk. Ik ben benieuwd of hij ook verliefd op me geworden was als hij me ontmoet had vóór ik medicijnen ging gebruiken.’
Zelf mist hij de ‘relaxte’ Kasper. ‘Ik ben nu op een punt gekomen dat ik er eigenlijk wel weer vanaf wil, weer mezelf zijn. Maar met mijn studie is het nu niet handig om te stoppen’. Daarom houdt hij af en toe even ‘pauze’ van de pillen, bijvoorbeeld in de vakantie. Tijdens zo’n pauze kwam hij op het idee om de meetkunde-game te maken. ‘Maar ik ging het pas helemaal uitwerken en afmaken toen ik weer begonnen was met medicijnen. Ook krijg ik mijn ideeën voor liedjes als ik een poosje geen Ritalin heb gehad en dan begin ik ze te schrijven. Maar ik maak ze pas af als ik het weer neem’.
Het lijkt er dus op dat beide Kaspers nodig zijn om productief te zijn. Maar het is nog altijd Kaspers droom om het helemaal zelf te doen, zonder medicijnen. ‘Gewoon door een heel goed plan te hebben, waar ik helemaal achter sta, zodat ik wel de discipline op kan brengen. Maar dat is waarschijnlijk voor iedereen een utopisch beeld.’