Vandaag werd ik beledigd door mijn eigen huis.
Het gebeurde nadat Home24™ mij een recept voorstelde op het weinige wat nog restte in mijn koelkast, in de hoop die roerbakmix nog te redden voor deze finaal verdween in de vuilnisbak wegens vervaldatum. Maar ik had geen zin in een zoveelste smakeloze wok en wou een pizza bestellen.
Het verwijt dat volgde, verschilde qua mechanische toon en lijzig tempo nauwelijks van alle andere mededelingen en vloeide zelfs naadloos over in een reclameboodschap die niet te skippen viel, behalve als ik zou bijbetalen voor een Adblock™. Maar de intentie was kristalhelder, Home24™ noemde mij gewoon lui.
Toegegeven. Ze zei het niet letterlijk, maar in plaats van Pizza Hut™ te contacteren, herhaalde ze hetzelfde recept voor dat bakje broccoli. Na de reclameboodschap, ironisch genoeg voor de service As Seen on TV™, die maaltijden leverde gelinkt aan je favoriete televisiereeksen voor een ‘totaalervaring’, bleef het ijzig stil. Alsof we elkaar uitdagend in de ogen staarden na een echtelijke uitbarsting, ook al had ik geen flauw idee waarop ik me richten moest. Dus stond ik maar cirkeltjes te draaien in mijn keuken, waarbij ik elk elektronisch apparaat streng aankeek.
Maar indruk maakte het niet. Want toen ik haar opdroeg een Waymo Taxi™ te reserveren voor een geplande afspraak, moest ik eerst een berekening aanhoren van hoeveel calorieën ik verbranden zou, mocht ik te voet gaan. Allemaal dankzij de app HealthPal™, die zich baseerde op gegevens verschaft door mijn huisarts. Maar voor ik haar vragen kon of ik hiervoor ooit mijn toestemming had gegeven, werd ik eerst bestookt met een reclameboodschap die mijn exacte vetpercentage wist en beloofde de overtollige procenten te elimineren met de dieetshake Concentred Shame™. Naast lui werd ik ook nog eens als dik bestempeld door mijn eigen ai Assistant. Maar ik zei er niks van en wachtte tot de zelfrijdende auto kwam.
Bij het instappen kreeg ik te horen dat mijn veiligheid absoluut prioriteit was, met als onuitgesproken keerzijde van deze belofte dat iedereen buiten dit voertuig beter uit zijn doppen keek. Want na miljoenen kilometers aan testritten en talloze upgrades bleef het roekeloze gedrag van overstekende voetgangers het laatste struikelblok voor het loslaten van volautomatische wagens in de wildernis, en werd na succesvol lobbywerk door techgiganten en verzekeringsmaatschappijen beslist dat elke aanrijding per definitie de schuld van het slachtoffer was, wat resulteerde in de ‘pech-voor-jou’-wet™ van 2026.
Protest brak uit tegen deze moordmachines en ze werden bekogeld met stenen, in Phoenix kreeg de chauffeur die als back-up diende bij mogelijke storingen een kogel in het hoofd. Even leken de bedrijven te zwichten voor de backlash, tot een prototype van Über™ een update kreeg om niet meer te treuzelen voor het oprijden van de snelweg. Met als onvoorzien effect dat deze wagen elke potentiële aanvaller doelbewust omvermaaide om het comfort van zijn passagiers te garanderen. Na het algemeen invoeren van deze update verstomde elke kritiek en voelde het dagelijkse verkeer weer als voorheen, levensgevaarlijk en opnieuw ieder voor zich.
Dankzij de geluidswerende ramen hoorde ik vaagweg wat gevloek van een fietser die uitwijken moest en getier van een moeder die net op tijd haar kind terug op het voetpad sleurde. Iets luider weerklonk wel het gezoem van mijn telefoon, maar geen bericht te bespeuren. Ik opende de mailbox toebehorend aan elk profiel dat ik ooit aangemaakt had en nu als een resem echo’s mij vertegenwoordigde in tientallen sociale netwerken. Zelf postte ik nauwelijks iets, de meeste reacties waren toch afkomstig van chatbots en geautomatiseerde advertenties afgaand op één enkel woord. Zo heb ik ooit de fout gemaakt een tweet te versturen met de hashtag ‘onbeslist’ en werd ik een maand lang bestookt door politiek geslijm en zelfs antiabortuspropaganda. Waarna andere gebruikers doorkregen dat er zich een vrouw bevond achter mijn geslachtsloze username en mij volhardend trachtten wijs te maken dat
elk probleem op te lossen viel dankzij de bijdrage van hun erectie.
Maar dit was anders. Home24™ zat hier achter, mijn artificiële kwelgeest, geen twijfel mogelijk. Maar waarom, wat had ik haar ooit misdaan? Was het omdat ik nooit een verzoek afsloot met een ‘alstublieft’? Maar nergens in de terms and conditions stond iets over beleefd blijven.