In haar NRC-column sloot wetenschapper Louise Fresco zich aan bij een opmerkelijke trend door zich uit te spreken tégen de klimaatspijbelaars. Ze deed dit letterlijk en figuurlijk uit de hoogte: bij monde van meerdere ‘weergoden’, die het aardse spektakel meewarig gadeslaan. Volgens Fresco’s goden zijn de scholieren passief, pessimistisch en hypocriet. Ze zouden bij zichzelf moeten beginnen, want ‘een uurtje video kijken kost evenveel energie als twee nieuwe koelkasten’. Maar ze moeten óók groot denken, ‘innovatie omhelzen’, ‘nieuwe gebouwen’ neerzetten en andere dingen doen die een luie, verwende puber misschien van de overheid zou verwachten. Bovendien – de goden zouden de goden niet zijn als ze de wetenschap serieus namen – is er geen sprake van haast op dit gebied. Simon Weeda en Kasper C. Jansen, die beide meeliepen in de Klimaatmars, voelden zich geroepen de spijbelaars te verdedigen tegen Fresco’s verwijten en aandacht te vestigen op haar onderhands geflirt met klimaatontkenning. (De column wordt voorgelezen door Sara Sloan.)