Tim ontmoet Gil die zijn mentale problemen overwint met dans, en Tarangita die na een traumatische jeugd haar rust vond bij de Bhagwanbeweging. Ze nodigt hem uit voor een heftige Osho meditatiesessie. Ook bezoekt Tim een naamgenoot die dankbaar terugkijkt op zijn psychotische episodes. Deze Tim vindt dat je je gekte niet moet onderdrukken, maar omarmen.
De geestelijke gezondheidszorg bestaat in Nederland uit therapie en medicijnen. Tim ontmoet in de tweede aflevering mensen die geloven in een totaal andere aanpak. Ze dansen, mediteren en schreeuwen hun gekte eruit. En soms is die gekte misschien helemaal zo gek nog niet.
in deze aflevering
Tim omarmt zijn psychoses
©
VPRO
waarom?
Tijdens een reis naar Ghana kreeg Tim een psychose. Die chaotische ervaring was beangstigend en alleen te behandelen met zware medicatie. Hij werd maandenlang opgenomen en mocht pas gaan toen de symptomen waren verdwenen. Na die tijd kon hij weer meedoen aan de maatschappij maar van binnen voelde hij zich afgestompt. Inmiddels heeft hij met behulp van regelmatige meditatie een eigen manier gevonden om te kunnen dealen met zijn psychoses zonder dat hij medicijnen nodig heeft. Een psychose is voor hem een positieve ervaring geworden. Er is crisis nodig om in harmonie te komen.
de voordelen
Met zijn eigen behandelmethode leeft Tim veel gelukkiger. Hij voelt zich zonder medicijnen geen zombie en heeft psychoses geaccepteerd als een proces waar hij doorheen moet, om er vervolgens beter uit te komen. Hij past zijn praktijkkennis toe in zijn werk op de psychiatrische afdeling van het UMC, om hoop te bieden aan andere patiënten. Hij is niet langer afhankelijk van ‘het systeem’, maar dient het.
de nadelen
De manier waarop Tim omgaat met zijn psychoses is moeilijk voor zijn ouders en zus. Hij voelt zich goed, maar zij zien slechts de buitenkant die er soms verschrikkelijk uit kan zien. Zijn zus is er van overtuigd dat hij medicijnen toegediend zal moeten krijgen als hij opnieuw een acute psychose krijgt. Tim streeft er echter naar om zonder medicatie te blijven leven.
Gil danst als een continu medicijn
©
VPRO
waarom?
Gil was een vrolijke danser, een popper, tot hij tijdens een feest een psychose en epileptische aanval kreeg. Hij weigert medicijnen te nemen omdat het gegarandeerd invloed heeft op zijn lichaam en gevoel. Een demping daarop zou gedeeltelijk zelfmoord zijn. In plaats daarvan verwerkt hij emoties in zijn dans, die nu grauwer en zwaarder is geworden. Gil ziet zijn psychose als een verlossing van jaren mentale pijn opkroppen; in zijn jeugd had hij geen flauw benul van het bestaan van mentale gezondheid. De psychose was nodig. Door te dansen is hij een nieuwe psychose telkens een stapje voor.
de voordelen
Door zijn keuze kan Gil ongestoord doorgaan met wat hij het liefst doet: dansen. De wetenschap ontdekt steeds meer over het nut van beweging in mentale gezondheid, waardoor Gil zich gesterkt voelt in zijn keuze. Beweging als medicijn voor mentale problemen heeft voor hem ook deuren geopend om andere gevoelens te verwerken. Zo voert hij een geïmproviseerde dans op waarin hij zijn frustratie en verdriet verwerkt rondom politiegeweld en de Black Lives Matter-beweging.
de nadelen
Eigenlijk ervaart Gil geen nadelen aan zijn levensstijl. Zijn psychische problemen kan hij een plek geven middels dans en het lijkt erop dat een nieuwe psychose niet snel zal opduiken. Mocht dat wel gebeuren, dan zal Gil medicatie weigeren wat mogelijk een conflict oplevert met de arts.
Tarangita schreeuwt om tot rust te komen
©
VPRO
waarom?
Tarangita heeft een traumatische jeugd gehad door seksueel misbruik. Ze vond in 1984 heil bij de Bhagwanbeweging in Oregon, Amerika. De beweging wordt vaak gezien als een sekte, maar zo ervoer Tarangita het niet. Onder leiding van de Indiase goeroe Osho vond ze daar bevrijding en liefde en kwam zo over haar trauma’s heen. Een van de technieken is door ademhaling alle spanning uit je lichaam te schudden en te schreeuwen. Daarna voelt Tarangita zich opgelucht en veel ‘zachter’.
de voordelen
Met de schreeuw-meditatie kan Tarangita opgekropte woede en frustraties uiten om tot rust te komen. Zo ventileert ze alles wat haar dwars zit en ze moedigt anderen aan om dit ook te proberen, want als iedereen dit doet wordt de maatschappij veel liefdevoller. Ze was sinds haar jeugd op zoek naar iets dat beter was dan haar thuis, en dat heeft ze nu gevonden.
de nadelen
Er heerst soms onbegrip over haar onconventionele manier van mediteren. Dat frustreert Tarangita omdat ze er van overtuigd is dat meditatie veel goeds kan doen voor een samenleving. Ook hebben mensen snel hun vooroordelen klaar over Osho, waardoor ze haar band met de Bhagwanbeweging met weinig mensen kan delen.
©
VPRO