Een belangrijke verklaring voor de economische malaise is de slechte relatie van Armenië met zijn buren. Met Turkije zijn de grenzen gesloten sinds 1993. Directe aanleiding toen was de oorlog die Armenië uitvocht met zijn oosterbuur, Azerbeidzjan, waarover hieronder meer. De relatie met Turkije blijft ook ijzig door een kwestie die nu bijna honderd jaar oud is: de Armeense genocide.
De Turken willen er niets van weten, maar onder historici is er wel overeenstemming dat een gedwongen verhuizing van miljoenen Armeniërs uitliep op een volkerenmoord waarbij honderdduizenden doden vielen, misschien zelfs anderhalf miljoen. In de uitzending zegt een in de Verenigde Staten wonende vrouw van Armeense afkomst dat ze hoopt dat god de Turken zal straffen met nog meer leed dan de Armeniërs is aangedaan. Kennelijk niet beseffend dat ze daarmee onschuldigen wil straffen voor iets wat hun voorouders een eeuw geleden hebben gedaan.
Armenië is christelijk. De Azeri zijn verwant aan de Turken en net als zij islamitisch. Tot de vroege jaren 90 waren beide landen onderdeel van de Sovjet-Unie, maar al voordat die officieel uit elkaar viel, liepen de
spanningen hoog op. Het mondde uit in
een oorlog, met Nagorno-Karabach als inzet. Dat gebied hoorde sinds 1923 officieel bij Azerbeidzjan, maar werd in meerderheid bewoond door Armeniërs. In 1994 kwam er een wapenstilstand, die tot op de dag van vandaag voortduurt. In de praktijk maakt Nagorno-Karabach, met een strook eromheen,
nu deel uit van Armenië. De grenzen zijn gesloten, en de spanning blijft hoog. De recent
doodgeschoten grenssoldaat die in deze aflevering wordt betreurd, getuigt daarvan.
De
volgende, en laatste, aflevering van deze serie gaat over Azerbeidzjan, waar de economie dankzij olie wél gesmeerd loopt.