Stef: 'Het idee was dat ik vanuit Nicaragua een paar keer op en neer zou gaan naar Spanje om een serie over Andalusië te maken. Maar toen brak de pleuris uit, bij ons in Masaya. Het begon ermee dat bejaarden de straat opgingen, omdat er een pensioenregeling kwam waar niemand het mee eens was. Opeens moesten ze heel veel inleveren van hun toch al lage pensioen.
Demonstreren was verboden, maar daar trokken ze zich dus niks van aan. Toen kwamen er knokploegen van de regering, en die begonnen die oudjes omver te duwen. Daardoor barstte het eigenlijk los. Als je in Nicaragua, waar de familiewaarden heel belangrijk zijn, aan iemands opa en oma komt, dan zet je veel kwaad bloed. Dus die opgekropte woede naar de regering die er sowieso al was, die kwam er opeens allemaal uit. En dat begon bij ons voor de deur, omdat Masaya van oudsher een stad is waar veel verzet is geweest tegen de dictator Somoza.
Daar is het hardst gevochten tijdens de revolutie, in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Toen dat Sandinistische bolwerk in verzet kwam, was dat extra erg voor de Sandinistische regering. Ze zijn er keihard op gaan slaan en schieten, met snipergeweren werden echt gericht jonge mensen neergeschoten vanuit hoge gebouwen. Dat Ortega echt oorlogswapens zou inzetten tegen het volk, dat had niemand verwacht. En daar heeft hij ook gewoon een fout gemaakt. Hij had het heel anders kunnen oplossen.
