Schilder, beeldhouwer, schrijver, journalist, televisiemaker, acteur en violist in het orkest van Tata Mirando: het licht scheen op velerlei manieren door het prisma van Armando’s kunstenaarschap. Hij was ongehoord veelzijdig.
Allesbepalend in zijn oeuvre is de Tweede Wereldoorlog. Armando bracht als jongen de oorlog door vlakbij Kamp Amersfoort, waar de bezetter onder de gevangenen een schrikbewind voerde. Hij bracht zijn dagen door tegen een angstwekkend geluidsdecor dat bestond uit geweerschoten en het schreeuwen van gevangenen. En toch ging het leven door, en groeide het gras. Een verbijsterend gegeven, dat Armando later verwoordde in de algemeen bekend geworden term schuldig landschap.
Armando was ook bekend als televisie- en theatermaker. In de jaren zeventig en tachtig maakte hij voor de VPRO samen met Cherry Duyns de even absurdistische als abstracte en avantgardistische serie Herenleed. Sketches voor twee heren, aangeduid als Man 1 (Armando) en Man 2 (Cherry Duyns). De serie liep ruim 25 jaar, van 1971 tot 1997. Hierin, en in zijn muzikale loopbaan als violist van Tata Mirando, toonde de kunstenaar zijn lichtere, of in elk geval minst zwaarmoedige kant.
Man1: Alles wat geweest is, kwam dat?
Man 2: Dat kwam.
Man 1: En als het kwam, komt het dan niet meer? En als het kwam, komt het dan niet meer?
Man 2: Nee, het komt niet meer.
Uit: Herenleed