Ik las een verhaal over W.H. Auden, een van de beste dichters ooit, al is het alleen maar vanwege zijn ‘If equal affection cannot be / Let the more loving one be me.’ Auden was nooit te beroerd om andere mensen te helpen, hij bracht in praktijk wat hij schreef. Ik durf te wedden dat de Engelse dichter ook niet zo veel om zijn ego gaf. Nee, dan die Nederlandse dichter die aan een Amerikaanse universiteit zou voorlezen. Op de campus was het een drukte van jewelste. Je bent hier beroemd, zei de begeleider, een professor, tegen de dichter. Dat weet ik, antwoordde deze minzaam. De professor verzweeg dat er die avond een concert van U2 was.