Herinnert
22 augustus 2014
Een jaar of tien geleden, ik was nog getrouwd, geen kinderen, logeerden er vrienden bij ons. Toen ik ’s ochtends opstond, waren de anderen al wakker. Ik hoorde ze praten en lachen in de keuken. Het had iets van een gezin waar ik toen naar verlangde, en ik dacht, terwijl ik op de geluiden afliep: ‘Ja, zo zou het moeten zijn, dat ik opsta en dat er al geluid is in de keuken.’ Ik was gelukkig, maar ik dacht niet: ‘Dit is het.’ Ik deed die verlangende gedachte – dat iets zou moeten zijn zoals het al is – toen af als een gedachtefout.