De naam Epicurus hoorde ik voor het eerst op het Spinoza Lyceum in Amsterdam, begin jaren vijftig. Sindsdien leg ik de klemtoon op de eerste u. Ik neem aan dat ik dit deed in navolging van de leraar geschiedenis of klassieke talen.
Kortgeleden, woensdag 17 oktober, zat ik aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk. Epicurus kwam ter sprake, hij legde de klemtoon op de i. Ik deed iets waar ik spijt van kreeg. Dat gebeurt me wel vaker, ik doe iets waar ik tegelijkertijd spijt van heb, maar ik kan niet ophouden, want de daad en de spijt overlappen elkaar.
Ik zei dus: ‘De klemtoon ligt op de u.’ Ik wilde me onder tafel laten zakken en de herinnering aan mezelf uitwissen, maar we gingen door met het praatprogramma, we praatten met elkaar. Ik deed alsof er niets gebeurd was, maar later op de avond bleek er wel degelijk iets gebeurd te zijn. Toen ik thuiskwam in het lege huis, raadpleegde ik meteen mijn beste vriend, de computer.
Geachte heer Snijders,
Langzamerhand ben ik eraan gewend geraakt dat men zich in Nederland bij
buitenlandse namen met de klemtoon vergist. Het spijt me daarom zeer te moeten vaststellen dat niet U maar Van Nieuwkerk (zonder het te weten, meen ik) gelijk had met de klemtoon. Tot ik het net in de Vicipaedia Latina opzocht, dacht ik zelf ook aan de de voorlaatste lettergreep in het Latijn, in het Grieks vermoedde ik al de i als accentdragend. So lernt man nie aus. Ik hoop dat U het mij zult nazien dat ik als Duitser dacht auch meinen Mostrich dazu geben zu müssen.
Met vriendelijke groeten,
Uw trouwe lezer Alfred Ruppert
De Nederlanders Matthijs van Nieuwkerk en A.L. Snijders krijgen een goedmoedige reprimande van de Duitse buurman die zich van de Vicipaedia Latina bediende. Zelf betwijfel ik of ik de naam die ik meer dan zestig jaar verkeerd heb uitgesproken, ooit nog in ere kan herstellen.
A.L. Snijders ontving een goedmoedige reprimande van een Duitse buurman.