Omdat Lauren Verster in de vorige aflevering van haar serie over de liefde zo’n aardige indruk maakte, kijk ik voor de tweede keer.

Omdat Lauren Verster in de vorige aflevering van haar serie over de liefde zo’n aardige indruk maakte, kijk ik voor de tweede keer. Ik ben er trouwens wel aan toe na te denken over de liefde, want ik heb net een verhaal van Kenzaburo Oë gelezen over een sanatorium waar de mannelijke patiënten worden afgetrokken door de verpleegsters, die dit ‘de hygiënische behandeling’ noemen.
Lauren wil weten wat je moet doen om een verhouding lang in stand te houden. Ze wordt net als de vorige keer geholpen door de wetenschapper van dienst Mark Mieras, die weet welke stofjes worden aangemaakt om bij elkaar in de smaak te vallen en welke stofjes daarna nodig zijn om zorgzame ouders te worden. Er ontstaat vrolijkheid bij zijn antwoord op de vraag hoe vaak je het eigenlijk moet doen. Hij zegt dat dat er niet zo veel toe doet, als je elkaar maar blijft aanraken, vaak aanraken is belangrijker dan de ordinaire penetratie. (Het woord penetratie gebruikt hij trouwens niet, dat is geen woord voor een serieuze wetenschapper.)
Lauren lacht uitbundig en zegt dat je dan met één keer per jaar een goede verhouding kunt hebben. Mark Mieras knikt bevestigend, Lauren lacht nog harder, ik ben niet zeker van haar bewondering voor de wetenschap. Ikzelf heb op dit moment een onwetenschappelijk herinnering: Anton Tsjechov vond één keer per jaar ook genoeg.
Het aseksuele meisje vindt zelfs dat nog te veel. Zij is de parel van dit programma, ze legt uit dat ze normaal is, ze heeft alle normale gevoelens van de liefde, behalve het verlangen naar de lichamelijke versmelting. Ze maakt met haar vriend, die uit hetzelfde hout gesneden is en niet door de camera herkend wil worden, een slotje met hun namen vast aan het hekwerk van een brug en gooit de sleutel in het water.
Ten slotte maken we nog kennis met een vrouw die ons een ethisch probleem voorlegt. Ze is 31 jaar getrouwd, de kinderen zijn uit huis, haar gezicht mag niet gefilmd worden. Ze gaat vreemd met mannen die getrouwd zijn, maar niets tegen hun vrouw zeggen. Haar man is wel op de hoogte, hij juicht het zelfs toe, hun huwelijk floreert in deze nieuwe situatie. Dat de vrouwen van de overspelige mannen van niets weten is haar zaak niet – wat niet weet wat niet deert. Je leeft maar kort, je moet eruit halen wat erin zit.