Als je iemand voor het eerst ziet, zijn de eerste seconden bepalend, de eerste indruk verandert nooit. Dit heb ik niet zelf bedacht, ik heb het lang geleden in de krant gelezen in een boekbespreking.
Ik geloof dat het een theorie is van een Canadese filosoof die dit wetenschappelijk heeft vastgesteld. Waarschijnlijk is het onzin, maar ik ben gevoelig voor dit soort onzin.
In De rijdende rechter zag ik een oude man die een conflict had met zijn buren. Ik was binnen een seconde op de hand van de oude man. Zijn opponenten, een man en een vrouw die nog een lang leven voor de boeg hadden, gaf ik geen schijn van kans.
Maar ik bleek toch niet geheel willoos overgeleverd aan de secondentheorie, de geduldige uitleg van de man en de vrouw had resultaat. Ik vergeleek hun argumenten met die van de oude man en gaf ze na enig inwendig tegenstribbelen gelijk. Ik had het idee dat de moderniteit zich in mij genesteld had. Moderniteit betekent rationalisme. 51 procent is genoeg, 49 procent blijft over voor kwakzalverij, idealisme, kunst en religie.